op één lijn 32 3e uitgave 2008 Een eerste indruk van de vakgroep Huisartsgeneeskunde Huisartsgeneeskunde is persoonlijk DOOR BABETTE DOORN, ORGANISATIE EN LAURY DE JONGE, HUISARTSMEDEWERKER Inleiding Evenals voorgaande jaren heeft de Vakgroep Huisartsgeneeskunde deelgenomen aan de facultaire introductiedagen van studentenvereniging Pulse Bachelor. Eerstejaars geneeskunde studenten kunnen kiezen welke specifieke voorlichting zij willen volgen naast de algemene introductie bij bijvoorbeeld het Skillslab en de bibliotheek. Huisartsgeneeskunde is een keuze en hiervoor bieden wij een 2 uur durend programma aan, waarvan 1 uur voltallig en 1 uur interactief in kleine groepjes. Per sessie van 2 uur kunnen ongeveer 20 studenten (dat zijn 2 mentorgroepjes) intekenen. Dat doen we 2 keer op 1 middag, gedurende 2 middagen. Snapt u het nog? Intro 2008 Afijn, op maandag- en dinsdagmiddag 25 en 26 augustus jl. zagen wij in totaal circa 80 van die schoolverlaters de revue passeren. Schoolverlaters zijn het, want het studeren moet nog beginnen. Wat die studenten op dat moment bindt zijn de studie, het mentorgroepje, de gevolgde feestjes de week ervoor en soms een prille liefde. Ga er maar voor staan. Dat doet onze voorzitter Job Metsemakers dan ook hoogst persoonlijk. Zijn kennis en ervaring als huisarts maar vooral als vader van 3 kinderen, komen hem daarbij goed van pas. Naderhand vroeg ik hem wat hem het meest was bijgebleven van deze bijeenkomsten. Het antwoord luidde: “het enorme formaat van de damestassen dit jaar”. Na zijn korte, interactieve presentatie waarin in vogelvlucht het geneeskunde curriculum en de rol van huisartsgeneeskunde werd toegelicht, konden studenten hun ervaringen uitwisselen met een huisarts. Eén van de deelnemende huisartsen naast Gerrie Waagenaar, was Laury de Jonge, huisarts in Elsloo. Laury vertelt hieronder verder. Ik herken veel van de vragen van de studenten, ook al is het voor mij alweer 18 jaar geleden dat ik in Maastricht startte met mijn geneeskundestudie. “Huisarts: is dat niet iets als je het te zwaar of te moeilijk vindt om een ziekenhuisspecialist te worden?” “Is het van de andere kant niet lastig om heel breed van de meest recente geneeskundige kennis op de hoogte te blijven?” “Vind je het niet jammer dat je, juist als het interessant wordt de patiënt door verwijst naar de 2e lijn?” 5 Er ontstond een levendige discussie, waarbij het huisartsenvak in brede zin belicht werd. Zelf was ik destijds niet of nauwelijks bezig met de hoogte van mijn toekomstige inkomen, ik wilde immers tropenarts worden en zag mijn verdiensten als bijzaak. De nieuwe lichting wilde graag bedragen horen, en deze werden met goedkeurend gehum ontvangen, wat overging in uitingen van ongeloof toen aangegeven werd dat de Belgische collega’s het met veel minder als basisinkomen moeten doen. Naadloos aansluitend bij de recente LHV-richtlijn was ook de discussie over de rol van de artsenbezoeker. Ook weer jargon, want niet iedereen wist natuurlijk wat een artsenbezoeker is. Was het echt waar dat huisartsen betaald krijgen om bepaalde medicijnen voor te schrijven? Direct herinnerde ik mij een casus van een patiënt die na het zien van een televisie-uitzending (“Radar” van de Tros) tegen me zei, dat hij de ware reden wist waarom ik hem een statine voorschreef: ik kreeg hier immers voor betaald door de farmaceutische industrie! In een keuzeprogramma werd vervolgens aan de helft van de studenten een diagnostische vaardigheid (Bloeddrukmeting/Doppler-onderzoek) gedemonstreerd, waarna enthousiast gepoogd werd bij elkaar een pulserend bloedvat te laten weerklinken. Dat dit niet altijd eenvoudig was, bleek uit de reactie van één van de studentes. Zij gaf aan dat ze toch echt vanmorgen nog in leven was, en zich niet kon voorstellen dat ze nu geen polsslag meer had. De andere helft van de studenten kreeg de mogelijkheid om te luisteren naar een uitleg over de Huisartsenpost in Maastricht. Directeur Erica Posma gaf de inleiding en chauffeur John Thijssen nam het over. John kan boeiend vertellen en put uit een enorme voorraad anekdotes, soms grappig, soms verdrietig, maar nooit saai.
6 Online Touch Home