op één lijn 34 2e uitgave 2009 Huisartsbegeleider zijn van een groep co assistente Een dag uit het leven van een HAB DOOR JANNEKE VAN DRUNEN, HUISARTS Woensdagochtend. Na mijn dochter weer veilig op het kinderdagverblijf te hebben afgeleverd, arriveer ik net op tijd op de UNS 60. “Mijn” co assistentengroep staat al te popelen voor de deur. Een nieuwe terugkomdag breekt aan. Een dag waarop ervaringen worden uitgewisseld, vragen worden gesteld en het vak huisartsgeneeskunde weer meer gaat leven. Ik heb net mijn derde co assistentengroep weer met veel plezier afgerond. 10 weken samen ontdekken wat huisartsgeneeskunde nu echt inhoudt. Ze kennis laten maken met de veelzijdigheid van het vak. Met de moeilijke afwegingen die je soms moet maken. Met de grappige anekdotes van alle dag. Met telkens weer iets nieuws. Met de bezorgde patiënt, de ingewikkelde patiënt, de amicale patiënt, de ouden van dagen en degenen die net uit het ei gekropen zijn. Bespreken wat dat met ze doet. Ervaringen, meningen en emoties delen. Ik vind het leuk om te zien hoe de groep in de loop van de weken steeds meer één wordt. Het is best een vol programma voor de studenten. Zo wordt hun farmacologische kennis opgefrist en bijgespijkerd. Leren ze waarom je als huisarts voor een bepaald middel kiest en hoe belangrijk het is om op interacties te letten. Ze maken kennis met kwaliteit van zorg. Ieder maakt in zijn of haar praktijk een analyse van een bepaald probleem, waarom is iets op een bepaalde manier georganiseerd, wat zijn hiervan de sterke punten en wat kan er verbeterd worden. Ze leren de kwaliteitscirkel te doorlopen. Vaak wordt hun verbeterplan ook daadwerkelijk ter harte genomen. Erg leuk. Daarnaast houden ze elk een casuspresentatie en een referaat. Ook worden in groepjes Chroniciteit, Preventie en Levenseinde thema’s uitgewerkt. Juridische en ethische aspecten komen aan bod. De rol van de verschillende hulpverleners wordt belicht. Soms wordt er aan de hand van stellingen gediscussieerd. Studenten kunnen zich in deze opdracht helemaal uitleven en doen dat vaak ook. Dit levert vaak interessante gesprekken op. Ik begin de dag vaak met intervisie. Vertellen wat ze hebben meegemaakt. Spannende gebeurtenissen op de post, frustraties over het niet boven water krijgen van de hulpvraag, ervaren hoe leuk het is als een patiënt je komt bedanken voor je goede zorg. Niet alleen worden ervaringen gedeeld, er wordt ook van geleerd en bij ingebrachte onderwerpen dieper stilgestaan. Daarna even koffiepauze en tijd voor individuele vragen. Dan 40 een interessante casuspresentatie over bv de Mexicaanse groep, waarbij ook de standaard influenza wordt besproken en een referaat over de zin en onzin van antibiotica bij een tonsillitis. ’s Middags wordt bv in het kader van het thema Preventie de baarmoederhalsvaccinatie met de achtergronden, hypes, wetenschappelijke onderbouwing bediscussieerd en de meningen in de groep gepeild. Naast de begeleiding op de terugkomdagen kijk je ook SOEPEL verslagen na. Een SOEPEL wordt gemaakt aan de hand van een patiëntcontact en is een leermiddel voor de co assistent. Ze leren te vragen naar de hulpvraag (waarom komt iemand nou met een snotneus naar het spreekuur?), te ervaren wat een patiënt bij ze oproept en waarom en hoe dat hun consultvoering kan beïnvloeden (Sa1), te denken in differentiaal diagnoses, gericht lichamelijk en aanvullend onderzoek te verrichten en een plan op te stellen. Ik merk dat studenten moeite hebben met het formuleren van een Sa1. Wat doet iemand nu met mij? Waarom is dat belangrijk? Gaandeweg gaat het ze steeds beter af (via voorbeelden) en krijgen ze er ook steeds meer lol in. Ook bezoek je als HAB de praktijken waar de co assistenten verblijven en praat je met de opleiders over hun voortgang. Wat ik leuk vind van HAB zijn? Het begeleiden van een groep, ze enthousiast maken over het vak, laten zien hoe veelzijdig het is, hoe je bepaalde afwegingen maakt, hoe het verschilt met de eerste lijn. Ze leren dat het belangrijk is te kijken naar de mens achter de klacht en de gevolgen van een bepaalde klacht voor deze patiënt in diens psychosociale context. Het laten zien dat je kritisch mag zijn, vooral wat het beoordelen van wetenschappelijke artikelen betreft. Het met ze meeleven en merken hoeveel ze in 10 weken leren. Ik vind het heel leuk dat ik ze wat bij mag brengen over het vak. Ik kan het iedereen aanraden.
41 Online Touch Home