op één lijn 35 3e uitgave 2009 worden hier overal bij uitgenodigd, en ik heb er veel gesproken. Danny, een coassistent, wil eigenlijk AVG worden, maar dat bestaat hier nog niet. Hij ziet zijn traject als: eerst huisarts worden, en dan hopen dat er in Melbourne een Masters studie gezondheid en VB gestart is. Danny moet eerst nog een jaar internship doen, dat mag hier alleen maar in een ziekenhuis, niet bij een huisarts. En daarvóór gaat hij nog een buitenlands coschap doen in Glasgow. Ik heb hem gezegd dat we kunnen kijken of hij t.z.t. ook in Nederland wat kan doen. Research. Of patiëntenwerk, als hij Nederlands wil leren. Maar dan kijkt hij heel ongelukkig als ik dat zeg. Brisbane (4) Op het Queens Centre for Intellectual and developmental Disabilities wordt voornamelijk onderzoek gedaan. Er is een polikliniek, maar veel kleiner van omvang dan in Melbourne. Hier lopen verschillende RCT’s die allemaal gaan over de effecten van gezondheidsmonitoring voor mensen met verstandelijke beperkingen. Volwassenen, schoolverlaters, ontslagen gevangenen voor zover ze een VB hebben. Dat zijn er best veel hier: een verstandelijke beperking is geen uitsluitcriterium om in de gevangenis te komen na een misdrijf. Ik hield een praatje voor dat onderzoeksteam en ik werd uitgenodigd door de huisartsen voor een presentatie op hun woensdagse lunchbespreking. Ook hier goede vragen, en enthousiaste mensen. Het onderzoeksteam zit op een andere locatie dan de huisartsen en je merkt meteen dat de samenwerking dan ook meer op afstand is. Een wonderlijk verhaal was ook de poli VB in Brisbane. Die mocht niet gepland worden op de dagen dat de psychiaters poli draaiden. Ze gebruiken dezelfde wachtkamer en de psychiaters wilden niet dat hun patiënten al die kwijlende en schreeuwende mensen zagen. Politieke correctheid bestaat kennelijk niet in deze provincie. Casus onderwijs en stationstoetsen Ze doen hier stationstoetsen met gezondheidsproblemen van mensen met VB. Een docente heeft een klein clubje met twee van de huisartsen van het centrum, en met zijn drieën bedenken ze casus en werken die uit. De 28-jarige man met Downsyndroom en dementie van een paar weken geleden (die een pols van 35 bleek te hebben en doorverwezen is voor een pacemaker) figureert nu als vrouw in een stationstoets in wording. Net als het zestienjarige rolstoelbehoeftige meisje met een ernstige VB en overmatig bloedverlies bij de menstruatie, voor wie de moeder om een baarmoederverwijdering kwam vragen. Want haar vriendin was daar ook zo van opgeknapt. Je kunt veel toetsen aan zulke casus: kennis, vaardigheden, attitude. Maar het formuleren moet wel precies. De docentes maken ook korte casus voor de schriftelijke toetsen die de studenten jaarlijks moeten doen. Prachtig materiaal. Dit moeten we in Nederland ook gaan doen! De laatste week voor de vakantie in Alice Springs (5) Mijn laatste werkweek was in Monash. Daarna vlogen we 30 naar Alice Springs voor vier weken vakantie. Een week van afronden en afscheid nemen. De laatste hightlights. Ik sprak een Human Relations consultant, die seksuele voorlichting geeft aan kinderen met lichamelijke en/of geestelijke beperkingen, onderzoek en therapieën doet bij mensen met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Vaak een combinatie van autisme en/of nooit voorgelicht zijn. Net als bij ons dus. Heldere taal en mooi voorlichtingsmateriaal. Op een van mijn laatste dagen deden we nog 3 visites, huisbezoeken op 250 km van Melbourne. De eerste was bij een vrouw met ernstig probleemgedrag, die alleen met voortdurende 2:1 begeleiding woonde in een huis. Het huis had een voorruimte met slaapkamer en badkamer voor het personeel; dan een veiligheidsdeur met daarachter haar ruime woonvertrekken. De ernstig autistische dame (19 jaar) kon goed aangeven wanneer het personeel, of het bezoek (wij) moest verdwijnen. Daarna kon zij de deur dicht doen en tegen de muren bonken. En ze had een premenstrueel syndroom dat vanwege misverstanden met moeder niet behandeld werd. Ze kon uit het hoofd muziek naspelen op de piano, schreef letterlijke dialogen uit het hoofd op haar pc over. Hoezo VB? Volgens ons puur Asperger maar zo sociaal gehandicapt dat het nooit gelukt was om een fatsoenlijke test af te nemen. De tweede was een spastische vrouw met epilepsie, autisme, een bipolaire stoornis en misschien ook nog MS. Haar epilepsie- onmiskenbaar op de webcam van vader- werd niet behandeld omdat de neuroloog geen EEG afwijkingen vond. Voor haar hemiplegie kreeg ze geen fysio omdat ze een verstandelijke beperking had. En voor haar bipolaire stoornis had ze seroquel geregen waar ze alleen maar manischer van werd. De derde was een veertiger met een onbehandelde PKU (een ernstige stofwisselingsziekte, red.) die alleen woonde, in een huis betaald door zijn zeer rijke en in de regio belangrijke vader. Met een zeer doordringende ketonlucht door het hele huis. De laatste man was erg opgeknapt van het alleen wonen, in zijn eigen tuin kunnen rommelen en de liefhebbende staf, die ‘s nachts daar sliep en een aantal uren overdag aanwezig was. Deze man had een uitgebreide voorgeschiedenis van ernstige automutilatie –daar zag hij met zijn hoofd vol littekens ook naar uit. Alle drie presenteerden met probleemgedrag. Alle drie waren door veel specialisten gezien. Maar omdat niemand van de neurologen, psychiaters, huisartsen en wie er verder bij betrokken was de problemen bij elkaar puzzelde, bleef het bij allen modderen met halve diagnoses, verkeerde medicijnen en gebrek aan goede psychologische coaching. Er wordt gepraat over een master voor Health in ID. De overheid lijkt geïnteresseerd. Wie weet gaat het lukken. Danny, de coassistent, is vast van plan specialist in ID te worden. Hij heeft zelfs een cursus Nederlands aangeschaft om een deel van zijn opleiding in Nederland te kunnen doen. Ik voel me bevoorrecht en gestimuleerd door alles wat ik hier gezien en meegemaakt heb.
31 Online Touch Home