op één lijn 37 2e uitgave 2010 Maastrichts Mooiste 15 kilometer Het voegt wat toe trots te zijn op elkaar DOOR PRISKA ISRAEL, RAZENDE REPORTER Er ontstond enige aarzeling met betrekking tot de snelle lopers van de vakgroep, zij van 'boven', en wij van de huisartsopleiding, wij tragen van 'beneden'. Gelukkig hebben we als huisartsopleiding tijdens ons afdelingsuitje in mei in Veenhuizen kunnen trainen, al dan niet met een kater, en dat heeft in ieder geval tot uitbreiding van ons team gezorgd. vlnr boven: Jochen, Gerrit Jan, Paul vlnr. onder: Job, Priska, Robert Het allerfijnste van hardlopen vind ik dat je alleen maar je schoenen nodig hebt. Overal vrij om te lopen. Lekker buiten, wat stress kwijt raken, wat endorfines cadeau krijgen, conditietraining, kortom ideaal eigenlijk. Om mezelf ook in het najaar te motiveren om wel te gaan, minstens 1 keer per week, een uur, liefst vaker, maar dat lukt meestal niet, heb ik me de afgelopen twaalf jaar opgegeven voor de Zevenheuvelen loop in Nijmegen. Cool in november, 15 kilometer, zeven heuvels, en lekker veel medestanders. Ik loop daar meestal samen met mijn zusje en mijn vader en vrienden, en we lopen allemaal 'chronisch' ongeveer 11 km/ uur. Dus gezellig. Een soort van onderhoudsbeurt, zeg maar. Maastrichts Mooiste viel meestal samen met vakantieplanningen of andere leuke dingen. Had ik nog nooit gelopen. Vorig jaar heb ik wel de Enci-bergloop gedaan. Mooie plek, 8,5 km, beetje koud, en erg snelle medestanders. Mijn onderweg aangenomen loopmaatje, ook in oranje, vroeg mij steeds of wij de laatsten waren... Het plan om dit jaar met Maastrichts Mooiste mee te doen, als 'bedrijventeam', oftewel, met het hag team, kwam wat laat en onverwacht. Na mijn toezegging werd ik wat nerveus. In mijn herinnering deden alleen hele snelle mannen en vrouwen mee: marathonlopers, triatleten, ambitieuze mathematisch ingestelde lopers die willen winnen! Na checken van de route op internet werd ik nog wat nerveuzer: 15 km met twee keer pittig stijgen, en als je te langzaam bent kun je uit de route verwijderd worden......! prijsuitreiking Maastrichts Mooiste 5 Uiteindelijk hebben we allemaal vooral erg plezierig gelopen, mooi weer, prachtige route, sfeervolle ambiance en genoeg tijd en ruimte om elkaar toe te juichen bij de finish. Blije mensen, allemaal. Ook langs de lijn zijn verschillende hag-genoten gesignaleerd, waaronder Henk Goettsch op drie verschillende plekken (!). Hij juichte ook zijn dochter toe, maar dat kon mijn pret niet drukken. Teamleider Jochen Cals heeft het geheel perfect geregeld, en dankzij hem, Robert, Gerrit-Jan (de trainer van Geert Jan die zelf helaas verstek moest laten gaan met een pijnlijke knie) en Job, en met Paul en mij als hekkensluiters, werden we derde! We dachten dat het een grote grap was, vandaar dat Job en geblesseerde Geert Jan alleen bij de prijsuitreiking waren. Job geloofde er wel in, gelukkig. Ik wil volgend jaar weer! Het voegt wel wat toe om trots te zijn op elkaar, als team, en niet alleen blij en tevreden te zijn over je eigen prestatie. Ik heb huisartsopleiders op persoonlijke titel moe maar voldaan zien finishen. Toch ook wel jammer, zo zonder hag-shirt. Graag een groot hag-team volgend jaar! En dan het liefst wat eerder opgeven zodat we ook wat kunnen trainen, samen, en wat meer dames (graag)! Onze kleur is cerise, naast het donkerblauw van de heren.
6 Online Touch Home