op één lijn 39 1e uitgave 2011 Na een kort beraad kon de jury tot een unaniem oordeel komen. Als derde eindigde de zwangerschapstest en tweede werd “Prik mij maar lek”. Als winnaar werd uitgeroepen (zowel door publieks- als deskundigenjury) “Pien aon de tien”. De onderbouwing was dat het een eenvoudig onderwerp betrof, de aandoening vaak voorkomt en er een duidelijke conclusie c.q. advies gegeven werd. Daarnaast was er ook aandacht voor niet-klinische aspecten (en daarmee kostenreductie) en het was een goede presentatie. De makers van het referaat, Remco Claessens, Petra Steeghs, Irene Knibbeler en Jette Benschop werden in het zonnetje gezet en dit was een mooie afsluiting van een interessante en informatieve dag. Ex-aios: Hoe vergaat het ze? De realiteit blijft een grote sprong DOOR GUUS VERHEIJEN, WAARNEMEND HUISARTS Terugblikkend heb ik van de huisartsopleiding ontzettend genoten. Het sloot precies aan bij wat ik zocht. Uiteraard de broodnodige somatiek in combinatie met de psychosociale-contextuele elementen van ons mens zijn passeerde de revue, maar toen... De realiteit van het huisartsenvak blijft een grote sprong van opleiding naar praktijk. Natuurlijk krijg je gedurende de opleiding al een aardig beeld van hoe het vak er in het “echt” uitziet. De huisartsopleiding is echter zo goed georganiseerd dat je huisarts-in-opleiding blijft tot je bent afgestudeerd. Dit maakt dat de ware omvang van het vak deels niet ervaren wordt. Met name het aantal patiënten dat gezien wordt is voor mij opvallend. Anders gezegd: je hebt ontzettend weinig tijd voor de individuele patiënt. Laat staan dat je alle mooie benaderingen kunt inzetten die je aangereikt hebt gekregen in de opleiding zoals: leercirkel van Kolb, Roos van Leary, spiraal van toenemende incompetentie, verwachtingstheorie, rotonde van lichaam en geest, transactionele analyse, indeling volgens George Bateson, motivational interviewing, kernkwaliteiten etc. Gedurende een dienst van circa 8 uur op een huisartsenpost is het zien van 60 patiënten en het autoriseren van 40 telefoontjes echt geen uitzondering. Een schril contrast met het kopen van een wasdroger, waarvoor ik op een vrijdagavond ruim 2 uur te woord wordt gestaan. Onder andere dit bovengenoemde feit, maakt dat ik zoekende ben in welke formule ik mij uiteindelijk als huisarts wil gaan settelen. Als waarnemer krijg ik ruim de gelegenheid om mij hier een beeld over te vormen. Bovendien snijdt het mes aan twee kanten. De zittende huisarts kan zijn diensten kwijt, en ik kan ervaring op doen als huisarts. Wat mij zeer aantrekt zijn de veel gehoorde adviezen van ervaren huisartsen: “zorg dat je er ook iets naast doet, dat houdt je vak interessant en dynamisch”. Voor mijzelf heb ik dit ingevuld door het schrijven van een boek, welke ik 37 daadwerkelijk tot een einde heb weten te brengen en heb gepubliceerd. Mijn uitdaging was om te komen tot één model waarin alle vormen van psychotherapie een plekje hebben. Met daarmee als doel tot één therapie te komen die de bestaande ideeën geïntegreerd toepast. Bruikbaar voor zowel leken als niet-specialisten waaronder huisartsen, fysiotherapeuten, maatschappelijk werk etc. Het boek ligt nu in de winkels en is ook te bestellen via www.het-frame.nl Wil je meer weten over mijn boek? In theaterzaal la Bonbonniere te Maastricht wordt via een theatershow op zaterdag 23 april, mijn boek gepresenteerd. Entree gratis. Aanmelden op: g.verheijen@zonnet.nl. Door dit inzicht toe te passen in mijn werk als huisarts, merk ik, dat ondanks het korte tijdsbestek waarin ik als huisarts mensen zie, dat het heel goed mogelijk is om diepgang te creëren in de consulten. Daarnaast ervaar ik dat patiënten in een terminale fase zich erg kwetsbaar opstellen en hun eigen leven vaak in vraag stellen. Bijzonder om daar deel van uit te mogen maken. Deze twee aspecten in het huisartsen vak geven mij veel voldoening en maakt het vak voor mij bijzonder mooi. Of ik uiteindelijk ga associëren of in loondienstverband ga werken weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat ik graag in een groep functioneer waarin alle partijen zich kunnen toeleggen op datgene waar ze goed in zijn. Met als grondgedachte dat 1+1, geen twee, maar drie maakt!
38 Online Touch Home