op één lijn 45 1 e uitgave 2013 Puntig Over samenwerking in de zorg DOOR FELIx PUNT, GEDRAGSWETENSCHAPPER HUISARTSOPLEIDING Felix Punt Zondagmiddag: eenmaal in het kwartaal is het dan ‘columntijd’. Ik zet mij aan mijn bureau en verbeeld mij even dat ik ‘AFT van der Heijden’ heet. Al twee maanden weet ik dat deze column over paradigma's zal gaan, wat ik hier maar ruim definieer als: heersend, gemeenzaam onderschreven samenhangend wereldbeeld. Dat is een hele mond vol, maar paradigma’s zijn als aangenaam warm water: als je er maar lang genoeg in zwemt, heb je niet meer in de gaten dat het je omringt. Pas als iemand ß al dan niet vilein ß je wat koude druppels toewerpt, word je je bewust van het verschil. Diverse malen werd ik mij in de afgelopen maanden bewust van zo'n verschil. Tijdens de afgelopen kerstvakantie in Zwitserland trof ik in een van de medegasten een gevierd alternatief therapeut. Enkele bestanddelen van zijn medische paradigma kon ik destilleren uit zijn behandeling van de plotselinge griep van zijn vrouw. Om er eentje te noemen: ‘als je de grote koorts hebt gehad, krijg je twintig jaar geen kanker’. Aan de basis van zijn overtuigingen stond een groot geloof in het zelfhelend vermogen van ons lichaam. Mijn paracetamols werden dan ook vriendelijk als symptoom bestrijdend afgedaan en daar wendde ik mij af. Maar op Kerstavond revancheerde hij zich door de door mij bezochte nachtmis royaal als 'humbug' af te doen. Op de terugtocht overkwam ons in de couchette in de trein een avontuur. Midden in de nacht schrok ik wakker door een lichtstraal in mijn ogen en ik zag een man met een zaklantaarn. Ik registreerde dat hij geen uniform droeg en hij lachte naar mij. 'Alles in orde!' dacht ik en ik wikkelde mij weer behaaglijk in. 's Morgens meldde mijn vriendin dat haar rugzak op de grond stond en dat zij haar creditcard miste. We waren dus bestolen door een man die met een glimlach een brug had weten te slaan tussen zíjn en míjn wereldbeeld. Doortrapt? Welzeker ß maar ik ontwaarde tevens een op zich bruikbare methodiek. De vriendelijkheid namelijk als overbrugging tussen het ene en andere wereldbeeld. Gewapend met deze nieuwe wijsheid leidde ik met mijn collega het januari-overleg van de opleiders van ‘onze' aios-groep. Bij sommigen trof ik wat wrevel over het feit dat aios soms nauwgezet hun diensten op de post willen compenseren (hetgeen door de regelgever is toegestaan). Deze observatie daagt mij uit om eens een bilaterale bespreking te organiseren tussen de ‘oudere’ en de ‘jongere’ generatie artsen. Tijden veranderen, en de paradigma's ook. Op vriendelijke wijze ß ik kan u verzekeren dat het werkt ß zouden we respect moeten blijven opbrengen voor elkaars wereldbeeld. Dan schrikken we ook wat minder van elkaar. Afscheid dr. Paul Ram 32 Op vrijdag 13 september 2013 neemt de (dan) 65-jarige Paul Ram, voormalig hoofd van de Huisartsopleiding Maastricht afscheid. Op de dag wordt een symposium georganiseerd. Het programma en de uitnodigingen zijn in de maak. In het juli nummer zullen wij uitvoeriger stilstaan bij dit feit.
33 Online Touch Home