3e uitgave 2014 Terugblik op de periode 1993-1998 Professionalisering DOOR PAUL HÖPPENER, VOORMALIG HOOFD HUISARTSOPLEIDING Bij mijn aantreden als coördinator van de huisartsopleiding in 1993 was het pad al uitgezet en geplaveid. Herman Muller had de eerste jaren als pionier de basisstructuur goed neergezet. Hij werd opgevolgd door Vic Dubois (zie onder op zijn Solex) die de opleiding verder heeft uitgebouwd en klaar gemaakt voor een verdere professionalisering, die vorm heeft gekregen in de huidige driejarige opleiding. We hadden alle drie als huisarts gewerkt zonder enige vooropleiding voor dit vak. We beseften goed wat we gemist hadden en dat was een extra motivatie om een goede huisartsopleiding neer te zetten. Onder Herman Muller duurde de opleiding één jaar, Vic Dubois begeleidde de overgang naar een tweejarige opleiding en mijn eerste klus was het opstarten van de driejarige opleiding. Gelukkig heeft deze tendens zich niet voortgezet bij mijn opvolgers… De driejarige opleiding De meeste haio’s (tegenwoordig aios) verzetten zich heftig tegen de verlenging van de opleiding in deze vorm en zelf had ik ook moeite met deze landelijk slecht voorbereide stap. De verlenging kwam vooral hard aan bij de haio’s die al eerdere extra ervaring hadden opgedaan in ziekenhuizen, en nu toch het volledige tweede jaar met externe leerwerkperiodes (ELWP) moesten volgen. In de vaak heftige discussies was je voor hen een soort ‘burgemeester in oorlogstijd’: je was het er niet mee eens maar moest het wel verdedigen om zo landelijk meer concessies te krijgen. Die kwamen er ook, eerdere klinische ervaring werd omgezet in vrijstellingen, die de opleiding weer korter maakten. Nieuwe opzet van het opleiderscurriculum, teaching the teachers In de 15 jaar als hao (huisartsopleider) heb ik een aantal lacunes in mijn opleiding tot arts kunnen aanvullen in de, vaak wederzijdse, leergesprekken met haio’s. Nieuwe kennis, nieuwe aanpak, communicatie en consultvoering. Dat zelfde doel werd nagestreefd in de terugkomdagen voor de hao’s. Maar als je daar dan 5 jaar had meegedraaid, kreeg je wel vaak de indruk dat de naald in de groef bleef hangen en dezelfde melodie keer op keer werd gespeeld. Toen de driejarige opleiding stevig op zijn poten was gezet, hadden we tijd om daar extra aandacht aan te besteden. Aanpassing van de logistiek van de terugkomdagen voor de hao’s was een eerste vereiste: concentratie van het terugkom-onderwijs en voortgangsbespreking op twee weekdagen. Het voorafgaand overleg met staf, Hao’s en Haios vroeg veel tijd, energie en overredingskracht, maar uiteindelijk wezen alle neuzen dezelfde kant op en kon gestart worden met de inhoudelijke invulling. Er is nu een verschil in niveau: beginnend, ervaren, oude rot. De deelname aan de voortgangstoets van de haio’s maakt het mogelijk om lacunes in kennis op te sporen en hierop gericht individueel Hao-curriculum samen te stellen. Aan mijn opvolgers Yvonne van Leeuwen en Paul Ram het compliment dat ze dit gerealiseerd hebben. De automatisering van de acht landelijke Huisartsopleidingen Halverwege de jaren ‘90 kwam de automatisering van de huisartspraktijken goed op gang. De huisartsopleidingen konden hier niet bij achterblijven. Een efficiënte en soepel lopende organisatie van de opleiding zou op den duur niet goed meer mogelijk zijn zonder de ondersteuning van een betrouwbaar en praktisch automatiseringssysteem. De huisartsopleiding in Maastricht heeft hierbij het voortouw genomen met de ontwikkeling van het HOSYS (Huisartsopleiding Systeem). De aanwezige expertise van staf en medewerkers maakte er een betrouwbaar digitaal werkpaard van, dat al snel zijn weg vond naar de andere zeven huisartsopleidingen. En nog steeds sjokt dit oude paard, aangepast en opgekalefaterd, onder de naam HAGSYS, voort… 37 op één lijn 50
38 Online Touch Home