in Europa, niet in Den Haag, realiseerde hij zich. De stap naar Brussel leek niet meer dan logisch. Daar verdiept hij zich onder meer in het dossier over de rol van data en technologie in de samenleving. Ter hoogte van de in coronatijd nog redelijk tierige Albert Cuypmarkt komt het gesprek op de Digital Services Act (DSA) en de Digital Markets Act (DMA), wetgeving die de Europese Commissie in december vorig jaar publiceerde. De DSA verduidelijkt verantwoordelijkheden voor digitale diensten. De DMA introduceert toezicht en maatregelen voor de grote platforms, aangemerkt als ‘poortwachters’. Onttrekking aan de regels kost je 10 procent van de jaaromzet. Het doel is ondernemers die voor hun producten van de grote platforms afhankelijk zijn, beter te beschermen en start- en scale-ups een betere concurrentiepositie te bieden. Alle digitale diensten moeten transparanter zijn over het aantal gebruikers, inkomsten, algoritmes en advertenties. En de big tech mogen niet langer exclusief data beheren. Tang is als Europarlementariër betrokken bij de onderhandelingen over de wetgeving. Tevreden over de voorstellen van de Europese Commissie? “Ik vind dat de Commissie niet ver genoeg gaat. De voorstellen bieden alleen transparantie voor gebruikers. Zij weten straks dat ze getarget worden. Maar ze zouden ook de keuze moeten hebben niet te worden gevolgd. Maak het customized. Beetje flauw gezegd misschien, maar met transparantie alleen ga je geen marktmacht breken. Het verdienmodel van Google en Facebook is pervers, dat wordt niet aangepakt. En de prikkels om persoonlijke data te hamsteren blijven.” Adverteerders verleiden met persoonlijke data en tracking cookies en zo miljarden vergaren; Tang vindt dat die praktijken moeten stoppen. Om de privacy van consumenten te beschermen en het verdienmodel van de grote platforms te breken. “In de hoop dat daardoor andere partijen gaan opkomen.” Bovendien, legt hij op zijn eigen website uit, “missen persoonlijke advertenties geregeld hun doel”, ten koste van de consument. Een voorbeeld: de vrouw van 30 die advertenties voor kinderkleertjes krijgt maar geen kinderen kan krijgen. “Onbedoelde schade noemen economen dat.” Maar het gaat ook over doelbewuste acties van junkfoodbedrijven die kinderen verleiden ongezond te eten en om de verspreiding van racistische berichten. Tang bedacht vorig jaar de campagne #AdsZuck (met 8 een verwijzing naar Facebooks medeoprichter Zuckerberg). Afgelopen februari werd de campagne, gedragen door de Europese sociaaldemocratische fractie, gelanceerd in 27 landen. Het doel: een verbod op gepersonaliseerde advertenties en het misbruik van persoonlijke data. Een voorstel van zijn hand met die strekking kon rekenen op een ruime meerderheid in het Europees Parlement. Met wie je je data deelt en wat ermee gebeurt zou je in handen moeten kunnen geven van vertrouwde en betrouwbare partijen, vindt Tang. “Jouw data in een kluis die beheerd wordt door een partij die jij kiest. Zoals je ook een keus maakt voor een bepaalde krant of omroep. Dat is de enige manier die ik zie waarop je zeggenschap hebt over je data.” We passeren het in zonlicht gedompelde Sarphatipark. Tang houdt af en toe zijn pas in om zijn woorden te benadrukken. Als hij bijvoorbeeld opmerkt dat de bigtech-bedrijven nog steeds de concurrentie uit de markt kunnen blijven stoten. Big tech zal enorm blijven lobbyen in Brussel “We hebben het over monopolisten of oligopolisten met heel diepe zakken”, merkt hij op. “Je moet het overnamebeleid ook aanpakken. Google en Facebook kopen andere bedrijven op en houden zo hun positie in stand. Zo is er geen vrije toetreding, dat had de Commissie ook beter kunnen organiseren.” Wat bedoel je met vrije toetreding? “Waarom zijn WhatsApp en Signal niet uitwisselbaar? Terwijl je wel met elkaar kunt mailen ongeacht de provider. Al die bedrijven zijn georganiseerd in silo’s, daar zit hun marktmacht. Het feit dat zij beschikken over de gegevens en gebruikers. Bij e-mail vinden we dat gewoon, bij de berichtenapps en bij
9 Online Touch Home