Lidy Kunst (79) Moeder van Bart Bart zag er met zijn lange haren stoer uit, maar tegelijkertijd was hij heel zorgzaam. Niet alleen voor ons, maar ook voor de jongens. Hij was Ajaxfanaat en een goede linksbuiten in het vriendenteam van Ilpendam. Dat jaar had hij zelfs de meeste doelpunten van zijn team gemaakt. Hij hield ervan om op pad te gaan met zijn vrienden. Ik weet nog dat hij het op de MAVO altijd heel goed deed, maar in het laatste jaar kreeg hij voor kerst opeens een heel slecht rapport. Hij kon wel goed leren, maar was liever bij zijn vrienden. Een paar dagen later vroeg hij mij of hij in de zomer, na zijn examen, naar Terschelling mocht met de jongens. “Tuurlijk jongen”, zei ik, “onder één voorwaarde; dat je je papiertje haalt.” Dat vond hij heel gemeen, maar het is hem toch wel gelukt. Op eerste kerstdag 1994 was er in Ilpendam een televisiestoring. Mijn man maakte vroeger altijd foto’s en video’s van ons gezin, en opperde om die avond weer eens wat beelden terug te kijken. Dit deden we haast nooit, dus we keken er allemaal, inclusief Bart, met veel plezier naar. Later die avond werd hij door de meiden opgehaald om naar Volendam te gaan. Mijn man grapte nog: “Ik word nooit door zoveel vrouwen opgehaald!” ’s Morgens was zijn bed leeg, dus wij dachten dat hij vanwege het slechte weer bij een van de meiden was blijven slapen. Vervolgens ben ik naar de kerk gegaan om te zingen in het koor. De kerkdienst werd geleid door pastoor Schoot, die destijds kanker had. Ik zal nooit vergeten dat hij die ochtend zei dat het mooi was om iemands doopkaars met een begrafenis weer te branden. Ik vond dat een hele mooie gedachte, niet wetende dat we die week zelf de begrafenis van onze eigen zoon moesten regelen. Toen de politie voor de deur stond geloofde ik ze niet. Bart was een zondagskind en had al zoveel overleefd, dat kon mijn kind niet zijn. Ik ben meegegaan naar het ziekenhuis, om met eigen ogen te zien dat het waar was. En het was waar. We denken nog veel aan Bart. Het is nog steeds pijnlijk, maar de scherpe randjes zijn er vanaf. Door veel herinneringen aan Bart op te halen houden de kinderen en ik hem in leven.
47 Online Touch Home