xander jongejan eenheidsworst, ja lekker! Aan mijn vrijheid hecht ik zeer. Ik ga graag mijn eigen gang en laat me bij voorkeur niet belemmeren door voorschriften en protocollen. Stemmen doe ik trouw. Ik loop graag door rood. Als er kwaad gesproken wordt van boerenprotesten zucht ik fundamenteel. Wie de vrijheden van Nederland betwijfelt en verwijst naar meer autoritaire, maar ‘ordelijker’ landen is bij mij aan het verkeerde adres. Betalen voor parkeren doe ik liever niet en ik ben al lang lid van Amnesty International. Dat ik toevallig in dit land geboren ben, vind ik een groot geluk. mogen gemeenten ietsjes minder vrijheid, alstublieft? Gemeenten hebben een Nederlandse vrijheid. Zij hechten aan hun autonomie, maken graag hun eigen keuzes. Elke nieuwe coalitie bepaalt bij onderhandelingen opnieuw de kleur van haar gemeente. Ambtenaren werken samen met hun bestuurders en bij het debat leggen compromissen voor. We praten veel, en soms bereiken we ook veel. Niemand stoot iemand voor het hoofd. We hebben meningen, dat wel, maar we laten elkaar gaan. In het Noorden werken de dingen anders dan in het Zuiden. Bij de buren lijkt het zo te zijn als bij ons, maar is het toch anders. We vieren verschillen, want die maken ons eigen. Daarom hebben we een moeizame verhouding tot overeenkomsten, want tegen die achtergrond vallen we weg. Ik hou van deze vrijheid. Ze past me goed. Het is fijn werken bij een unieke gemeente. Daarom is het bijzonder dat ik dit zeg: het mag best een onsje minder. Omdat ongelimiteerde vrijheid de samenwerking tussen gemeenten in de weg staat. Samen Organiseren gaat niet als we vasthouden aan de vrijheden die gemeenten hebben om al hun werkprocessen zelf te bedenken, in te kopen en uit te voeren. Een aanvraag voor de bijstand gaat in Zegland anders dan in Oostmeer, maar waarom zouden we dat nog toestaan? Mogen gemeenten ietsjes minder vrijheid, alstublieft? Tijdens de Eerste Wereldoorlog kenden we in Nederland een eenheidsworst. Grondstoffen waren schaars en de regering bepaalde de samenstelling en prijs van de worst die slagers verplicht waren te maken. Deze worsten stonden bekend om hun lage kwaliteit. Zo’n manier van voorschrijven past niet bij Nederland. We willen zelf bepalen wat we eten. De term ‘eenheidsworst’ is niet positief en het is tijd dat dat verandert. Het is tijd voor een nieuwe eenheidsworst, een lekkere. Wie schrijft ons de ingrediënten voor? Tekst: Xander Jongejan, manager dienstverlening bij de gemeente Leeuwarden en schrijver 11
12 Online Touch Home