Toekomstbeeld? moeten ver gaan om aan water te geraken. De opgehoogde Belvédèregroeve, aan de overkant van de gemeentelijke afvalzorg, is door de schaduwrijke ligging uitermate geschikt om te dienen als waterrijke biotoop. Het is jammer dat dit gebied onderbroken wordt door de bedrijventerreinen aan het Rondeel en de Sandersweg. Het zou mooi zijn als het hele gebied verandert naar natuur. Een wens van mij is om het lege bedrijfsterrein aan de Sandersweg een publieke functie te geven. Ik ben overtuigd dat daar, boven aan de S-bocht, een uitkijktoren een prachtig uitzicht geeft over de noordelijke Maasvallei. Niet al te ver van het centrum zou daar behalve in de winter een beperkte horecafunctie op zijn plaats zijn. Een goedlopende uitspanning, zoals Bergrust, kan hier ook slagen. Ik hoop dat de noordelijke St.-Pietersberg voor de stadsbewoners een mooie aanvulling gaat worden op die van het zuiden en dat de meer dan tienduizend bewoners uit de wijken van noordwestelijk Maastricht de natuurbeleving van deze omgeving gaan waarderen en genieten. [Berto Aussems] De trap levert een kunstwerk op In het voorjaar van 2021 maakte ik voor IVN Maastricht de jubileumtrap met het gedicht Eik en Beuk, geschreven door Chrit Merckelbagh. De letters sneed ik met de hand met een plasma-snijder uit de trapdelen; een secuur werkje. Zo’n gedicht levert een aardige bak met letters op en ik gooi restmateriaal van ijzer niet snel weg, je weet maar nooit waar je het voor kunt gebruiken. En op een dag dat het wat rustiger was in de werkplaats, combineerde ik de letters, met een zwaar stuk cilindervormig massief staal; een reststuk van een ander project. Wat lassen zo leuk maakt, is dat je al snel iets aan elkaar kunt maken, zonder duidelijk plan. Ik maakte van de letters een uitwaaierende pluim die vanuit de cilinder naar buiten leunt. Soms flexte ik er een stuk van af om het er onder een andere hoek weer aan te lassen. En zo probeerde ik hoe ver deze letterwaaier naar buiten kon leunen, zonder dat het geheel omviel. En na een paar daagjes roesten in de regen, zie je niet de losse onderdelen, maar is het object één geheel. En dat leverde deze vorm op, die ik POETREE doopte, een woordgrapje en met een beetje moeite kun je er ook werkelijk een boom in zien. Deze kluwen van letters is eigenlijk ook het gedicht Eik en Beuk, alleen wat minder goed leesbaar, en ik vind het een mooi idee dat het gedicht in deze vorm nu weer terug is bij de maker. [Rob van Acker] Humus 111 - 18
21 Online Touch Home