net als de anderen en ik vond het niet erg als ik een keer kopje onder ging of een slok water binnenkreeg. Moeder die heel goed kon zwemmen en in haar jeugd meermalen aan zwemwedstrijden heeft meegedaan lette op mij en leerde mij de schoolslag (heel vervelend), en toen ik die onder de knie had mocht ik in het diepe. Een van de vroegste ervaringen die ik in mijn herinneringen terugvond, is de regenbui. Bij de eerste druppels kwam het stof van de weg omhoog, ik kon het opstijgende stof ruiken. Onmiddellijk daarna barstte de bui in alle hevigheid los. Heel prettig was dat! De hitte van de dag maakte dan plaats voor een weldadige koelte. De regenbuien op Java zijn meestal stortbuien, in Nederland worden ze tropische buien genoemd. Ze waren doorgaans van korte duur, maar verrukkelijk. Ik bleef dan het liefst buiten staan om kletsnat te worden, het natte pak droogde vanzelf wel weer op. Eens ben ik tijdens een stortbui onder de regenpijp gaan staan. Een beetje vies. Dat werd me daarna zo streng verboden, dat ik niet waagde het nog eens te doen. Wij speelden veel spelletjes: verstoppertje, hoedje klap, halma, mens erger je niet, ganzenborden, memory. Verder de buitenspelletjes: touwtjespringen, krijgertje renteng, patòlilli, knikkeren, bikkelen, hinkelen. Merkwaardig, veel van die buitenspelletjes zie je hier niet. Misschien komt dat ook omdat wij het grootste deel van de dag buiten doorbrachten. ’s Avonds als het donker werd, kwamen de aangenaamste uren van de dag. Om 6 uur viel de duisternis in en nam de hitte af. De avonden waren zwoel tot koel, heerlijk. Dan zaten mijn ouders, mijn twee oudere zussen en ik buiten in het donker op het terras met een lamp op een ronde tafel. Rondom de lamp circuleerden larongs (vliegende mieren) die door de hitte van de gaslamp hun vleugels verloren en verder te voet verder gingen in een lange stoet langs de tafelrand, zonder ophouden. Soms kwamen ze als een wolk 16
11 Online Touch Home