Alles uit die periode wat over mij en mijn twee oudere zussen te vertellen was, staat in deze kostbare verzameling van herinneringen. Waar vind je zo’n ononderbroken serie gebeurtenissen vastgelegd, herinneringen die zonder de pen van moeder merendeels zouden zijn vergaan. De brieven geven een beeld van ons gezinsleven in Indië en van de tijdgeest van die jaren. Ik maak uit die beschrijvingen op dat ik een sportief, pittig en beweeglijk ventje was, in mijn eentje vaak liep te zingen, soms ook streken uithaalde en een gelukkige jeugd heb gehad. Hoe waren we daar op Java gekomen? Dat heeft te maken met een roeping. De roeping van vader Mijn vader, predikant in Anna Paulowna, een dorp in de kop van Noord-Holland, kreeg op een dag bezoek van een afvaardiging van de Gereformeerde Kerk van Delft. Deze kerk beriep hem tot zendingspredikant op Java (Solo). Het beroep kwam op hem af als een donderslag bij heldere hemel. Het was een volslagen verrassing en doorkruiste zijn plannen. Hij was bezig aan zijn proefschrift, “De filosofie van Occam”, een Middeleeuwse filosoof, en was min of meer voorbestemd om hoogleraar en opvolger te worden van prof. Vollenhoven aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Dat is hij 15 jaar later alsnog geworden, maar dat kon hij toen niet voorzien. Mijn vader was een zeer gelovig mens. Na dagen van twijfel, overleg en gebed kwam hij meer en meer tot de overtuiging dat Gòd hem riep en dat hij niet mocht weigeren. Hij stelde immers zijn leven enkel en alleen in dienst van de Heer! En zo nam hij samen met moeder een radicaal besluit. Hij haalde een streep door zijn toekomstplannen en waagde de sprong: nam afscheid van zijn gemeente, sloot zich aan bij het Zendingscentrum van Oegstgeest voor een 14
9 Online Touch Home