28

Ferdinand, 25 jaar – overwon extreem machismo complex Als ik vroeger in de spiegel keek, zag ik een klein mannetje staan, terwijl ik 100 kilo woog en één grote spierbundel was. Ik zag dat zelf niet. Elke dag was ik bezig met sporten, zodat ik groter en sterker zou worden. Ik deed nog maar weinig leuke dingen en was steeds obsessiever met mijn lichaam en gewicht bezig. Midden in de nacht (om 03.00 uur) zette ik mijn wekker om een proteïneshake te nemen. Overdag at ik op vaste tijdstippen mijn shakes, repen, kip, noten, kwark en boterhammen. Nu ik het los heb kunnen laten, weeg ik twintig kilo minder en ben gelukkiger dan ooit. Ik kan weer genieten van een avondje stappen met mijn vrienden zonder mij druk te maken wat ik allemaal moet van mezelf en of ik nog voldoe aan het schoonheidsideaal. Ik heb het gevoel dat ik weer leef. Lijnen gaf mij in het begin een gevoel van superioriteit. Wat begon als een goede vriendschap en zich ontwikkelde tot een innige liefdesaffaire, eindigde echter in een scheiding. De eetstoornis werd een dictator in mijn hoofd en voerde hoe langer hoe meer de regie over mijn dagindeling: wat ik moest doen, wat ik mocht eten, wat ik niet mocht eten, wanneer ik moest kotsen en hoeveel ik moest sporten. Pas toen mijn menstruatie bijna 1 jaar weg was, realiseerde ik me dat ik echt in de penarie zat. Ik herinner me het moment nog precies. Ik stond in de badkamer en schrok van mijn eigen spiegelbeeld: ik was net een satéprikker op twee benen. Het maakte me zo intens verdrietig, dat de tranen als vanzelf over mijn wangen begonnen te stromen. Ergens in dit hele proces was ik mezelf kwijtgeraakt, maar ik wist niet precies waar en ik wist zodoende ook niet waar ik moest gaan zoeken. Wat wilde ik opeens graag dat het allemaal stopte, maar ik had geen flauw idee hoe ik dat moest aanpakken. Ik was fout bezig. Dat wist ik: ik voelde me niet lekker in mijn vel en ik werd steeds ongelukkiger. Maar ik besefte nog niet hoe groot de schade was die ik aanrichtte in mijn lichaam. Hoe ik, iedere keer als ik kotste, ook belangrijke mineralen en vitamines uitspuugde die mijn lichaam nodig had om gezond te zijn en te blijven. Hoe de haast dodelijke combi van overgeven, eenzijdige voeding en ondervoeding de kans verhoogt op osteoporose (botontkalking). Hoe dat maagsap van mij zo smerig en zuur was geworden dat het mijn tandglazuur en de wand van de slokdarm, neus en mondholte aantastte. 28

29 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication