Peter Tomesen Passeoester M adeleine woonde in een lelijke Vinex-wijk aan de rand van de snelweg en had twee zusjes, die allebei in de reclamewereld zaten. Wat een snobs waren dat. Madeleine werkte gewoon achter de kassa bij de Hema. Al jaren wilde ze eens naar zo’n openlucht-dance-festival toe. Een beetje thuis indrinken of in de plaatselijke zuipkeet misschien, een half tabletje xtc erbij en uit je bol gaan maar. Op een dag sloeg ze de krant open en las over een ontwerpwedstrijd waarmee je toegangsbewijzen kon winnen voor het dance-festival een paar weken later. De zusjes van Madeleine deden natuurlijk mee en wonnen. Madeleine had tot hun grote spot ook meegedaan, maar was buiten de prijzen gevallen. Voor de bewuste avond hadden de twee zusjes al een paar flinke piercings laten zetten in hun navel, die ze geraffineerd onder hun strakke truitjes lieten zien. ‘Nou, veel plezier dan maar hè, met Goede tijden, Slechte tijden!’ riepen ze Madeleine spottend ten afscheid toen ze in hun snelle Volkswagen cabriolet stapten. Madeleine was er kapot van dat het feest van haar dromen zo haar neus voorbij ging. Ongeveer vijf minuten later, toen ze toch een xtc-tabletje had genomen en naar buiten stond te staren, zag ze plots een verschijning die zo uit de lucht naar beneden scheerde. Hij leek op een kruising tussen George Clooney en Brad Pitt en hij was nog op zo’n revival-scooter ook. Toen de dingdongbel ging, wist ze zeker dat hij voor haar kwam. Snel verruilde ze haar kousenvoeten voor de fijnste gympies die ze had, en sprong achterop. Hij steeg zowaar op, vloog door de lucht en landde pal achter de deejay op het immense terrein. De lucht kleurde al donkerrood op die prachtige zwoele juli-avond en de vette, hypnotiserende klanken van hypno, trance en lounge leken wel over het publiek te zweven. Haar Adonis zei dat hij bijtijds weer naar huis moest omdat hij de volgende dag vroege dienst had. Als ze er om twaalf uur niet was, zou ze alleen naar huis moeten. Na een uur of twee brak er grote paniek uit op het veld, waardoor Madeleine in het gedrang haar gympies kwijtraakte. Ook wist zij door alle cocktails niet meer waar ze nou met haar Adonis had afgesproken. Treurig speurde ze om half acht ’s morgens op haar blote voeten het verlaten terrein af naar haar schoeisel. Thuisgekomen na een lange lift plofte ze haar bed in en sliep twee nachten en een dag. In de rubriek ‘Gezocht’ van de weekendkrant stond een oproep van een man die op zoek was naar de eigenaresse van die prachtige hippe gympen op het dance-festival. Toen ze naar hem e-mailde dat ze van haar waren, bleek het een vies mannetje te zijn dat op heel andere dingen uit was. Uit wraak sms’te ze dat de gympen waarschijnlijk haar zusjes ook zouden passen. Maar dat feest, dat konden ze haar niet meer afpakken. Aan die Adonis dacht ze nog vaak met een glimlach terug. Wat was die cool… 33
36 Online Touch Home