48

Maar wat de wespenkoningin niet wist, was dat de kraai het meisje ook had gezien. En toen bleek dat er toch nog een klein beetje medelijden over was in het donkere hart van de kraai. Er was iets waardoor hij niet wilde dat er zo iets ergs zou gebeuren met het meisje. Toen de volgende morgen een man de tuin in kwam, probeerde de kraai zijn aandacht te vestigen op het grote nest dat de wespen de hele nacht hadden gebouwd. Het hing in een oude appelboom. De kraai vloog steeds tot vlak bij het hoofd van de man en dan richting wespennest. En, het lukte! De man zag het direct en ging naar binnen om te bellen om hulp. Maar de wespenkoningin had gezien wat de kraai had gedaan. ‘Verrader’, siste ze. En ze gaf de Zwarte Weduwe opdracht om de kraai uit te schakelen. Toen hij op een tak zat van de grote eik, sloop de Zwarte Weduwe naderbij en stak hem met haar gifangel, waardoor hij uit de boom viel en stierf. Het meisje mocht van haar vader niet in de tuin komen tot het wespennest was vernietigd, met alle wespen erbij en ook de wespenkoningin. Direct daarna werd de betovering verbroken en veranderden de stenen duifjes weer in echte tortelduiven. Ze wisten niet wat er allemaal gebeurd was, en dat was maar goed ook. De zangvogels zongen weer hun mooiste lied; in één nacht kwamen de rozen weer boven en nog veel meer andere bloemen, en ze geurden als nooit tevoren. De bomen werden ook weer zichzelf en joegen al het ongedierte weg dat niet in hun takken thuishoorde. En zo werd het weer fijn in de tuin, ja zelfs nog fijner dan eerst. Want alle dieren vonden het kleine meisje lief, omdat zij ook goed was voor de dieren. De kraai werd door het meisje begraven op het mooiste plekje van de tuin, bij de vijver onder de heg. Een echte ereplaats. En precies op die plaats kwamen bijzondere bloemen op, die nog nooit eerder ergens waren gezien. Ze hadden een geur die nog nooit iemand had geroken, zo heerlijk. En hun kleur was zo mooi, of er licht uit straalde met een weerschijn als van parelmoer. Het meisje gaf ze een naam: ‘Tilgivelse’. Nooit heeft ze verteld wat dat betekende. Dat was een geheim, en dat is het nu nog steeds. Alleen de duifjes weten het; zij zijn tenslotte ook geen gewone duifjes. Maar dat zie je alleen als je je fantasie nog niet hebt verloren. 46

49 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication