Evi van den Biggelaar Wolvenpost Beste Harry, Je raadt nooit wat me is overkomen. Het was een natte dag in februari en mijn hol stond helemaal blank. Dus ik besloot om bij dat ouwe mens dat in mijn tuin woont in te breken. Ik had geluk, want het touwtje hing door de brievenbus. Ik trok eraan en de deur ging open. Ik roepen om te kijken of dat ouwe mens thuis was. Het geluk was die dag echt aan mijn kant. Ze lag ziek in bed, helemaal weerloos. Zo’n maaltje kan ik niet weerstaan, dus peuzelde ik haar lekker op. Na dit middagsnackje wilde ik een dutje doen. Dus trok ik haar pyjama aan en stapte in het lekker voorverwarmde bedje. Een paar uurtjes later wordt er op de deur geklopt, een meisje roept om haar oma. Dus ik antwoord met een hoge piepstem: ’Trek maar aan het touwtje’. Het meisje loopt de slaapkamer binnen en kijkt me een tijdje raar aan. Begint ze daarna allemaal vragen te stellen over mijn ogen, oren, neus en mond. Toen ze de vraag over mijn tanden stelde, kon ik me niet meer inhouden, ik had ondertussen weer zo’n honger gekregen. Ik sprong uit bed, maar helaas was het meisje mij te snel af, ze is ontkomen. Daarom woon ik tegenwoordig in het huis van het ouwe mens. Dus als je een keer langs wilt komen voor een bakkie, ben je van harte welkom. En misschien hebben we wel geluk en komt er een snack binnenwandelen! Groetjes, Eddie 6
9 Online Touch Home