Badarak In de Armeense kerk zie je dat er in het bijzonder wordt gebeden voor onze geliefden die in slaap zijn gevallen in Christus. Dit heet Hokyankist. Dit is geen deel van de Heilige Liturgie (Surp Badarak), maar is een dienst op zich. Dit doen wij na de Badarak, omdat God niet alleen God is van de levenden (Surp Badarak is voor de levenden), maar ook van de doden (Hokyankist is voor de doden). Het belangrijkste doel van Hokyankist is dat wij God vragen om genadig te zijn tegenover onze geliefden die niet meer in vlees leven. Wij herdenken hierbij de overledenen die wij liefhebben. Het is belangrijk om te onthouden dat deze geliefden nog echt leven, weliswaar niet in vlees, maar wel in geest. Zo is het te begrijpen dat wij voor hen bidden en zij voor ons. We moeten ons realiseren dat dit niet alleen een herdenking is, maar er echt wordt gebeden voor de geesten, zodat zij bij Jezus zullen zijn. Bij elke Hokyankist laat de kerk ons realiseren dat wij ook uiteindelijk zullen sterven en op dezelfde positie zullen komen van onze geliefden. Het leven op aarde is niet voor eeuwig, maar wij zijn slechts reizigers hier op aarde die uiteindelijk thuis zullen aankomen. Het bidden voor overledenen wordt in het bijzonder gedaan nadat iemand 40 dagen is overleden (Karasoonk). Daarnaast ook in het eerste jaar (Darelitz), de opvolgende feestdagen en andere gelegenheden gedurende het jaar, met uitzondering van de vijf grote feestdagen van de kerk, namelijk: Kerstmis, Pasen, de verheerlijking van de Heer, de ten hemel opneming van de moeder van God en Kruisheffing. 4
5 Online Touch Home