Zondag van de verloren zoon 12 maart 2017 “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor U” (Lucas 15:18) De gelijkenis van de verloren zoon is een mooi verhaal over de ondergang en de opkomst van de mens en is symbolisch voor de betekenis van de vastentijd. Dit is het verhaal over de redding van een berouwvol persoon. De verloren zoon en de vrome vader. Hoop, dat een mens met de slechtste eigenschappen, wanneer die werkelijk berouw toont, een verlossing en toekomst wacht. Jezus vertelde deze gelijkenis aan degenen die dachten dat een zondaar zijn leven lang schuldig is en een heilige zijn leven lang heilig is.“En de Farizeeën en de Schriftgeleerden murmureerden, zeggende: Deze ontvangt de zondaars, en eet met hen” (Lucas 15:2). Dit verhaal bewijst het tegenovergestelde. We zien hier hoe de jongste zoon door zijn bekering waardig werd zijn vaders huis te betreden. Zijn oudste zoon was niet blij met de terugkomst van zijn broertje, maar mompelde, zoals de Farizeeën en de Schriftgeleerden. De oudste zoon, die klaarblijkelijk een godvrezend leven leidde, werd door jaloezie hoogmoedig en bekritiseerde de vader. Dit verhaal leert ons dat er altijd een terugweg is en dat deze weg begint bij berouw. Het leert ons ook dat de ‘oudste zonen’, oftewel de gelovigen, blij moeten zijn met elke bekering van een verloren persoon. Het vertrek van de verloren zoon uit het ouderlijk huis symboliseert het afzien van God. Evenals Adam die na het zondigen zich probeerde te verstoppen en uit schaamte niet in de ogen van God kon kijken, heeft de zoon zijn geboorteplaats verlaten om zijn zondes van zijn vader te verbergen. Maar iedereen die God verlaat zal zich vroeg of laat voelen als in een leeg woestijn. Enfin, door te leven in eenzaamheid ging de verloren zoon zijn daden overwegen en bekritiseren. 10
11 Online Touch Home