dit niet voor iedere stuurman zonder slag of stoot te zijn weg gelegd. Met het zweet in de handen en zo traag mogelijk begin ik er aan. Ik voel de ogen van de talrijke toeschouwers in mijn rug priemen. De wind is gelukkig even gaan liggen en de Trinity luistert gewillig. Op amper enkele centimeters na, draai ik in, zonder wal of kant te raken. Twee oudere dames geven me een beleefd applaus. Ik meen terecht fier te mogen zijn op deze eerste kleine vuurproef met gunstig resultaat. Verder is het rustig varen door de ‘Cherwell Valley’, met een uitgesproken agrarisch landschap. De stalen spoorwegbrug, die je onderdoor vaart, doet niet vermoeden dat hier op een koude kerstnacht in 1874, een slippende trein met negen wagons van de bevroren sporen recht in het ijs van het kanaal donderde, met tientallen slachtoffers als gevolg. De ravage moet enorm geweest zijn. Christ Church College in Oxford. Aan de Rock van Gibraltar, een toepasselijke naam voor een pub, leggen we opnieuw aan. We zijn op een kleine 6 uur varen van Oxford. Maar dan slaat het weer plots om. De wind steekt fel op en de regen valt met bakken uit de lucht. Andere (moedige) schippers blijven onvervaard in hun Zuidwesters, of zijn het duikpakken, doorvaren. Ik wil het echter plezierig houden… En in overleg met de hele bemanning, nemen we het besluit, dat we niet zo hoognodig een bepaald eindbestemming moeten halen. Op het eerstvolgende keerpunt, Enslow, zullen we de boot draaien. We lassen nu en dan een extra tea time in en zo blijft de varende schipper toch droog. bootmagazine.be 13
14 Online Touch Home