Jongeren met psychiatrische problematiek snel aan de slag VIP/IPS: niet kletsen maar poetsen Een van de projecten die gerust geslaagd genoemd mag worden is het VIP/IPS-project in Amsterdam. Jongeren die in de ggz binnenkomen, worden vanaf dag één begeleid naar werk. Dat lijkt onlogisch, maar de resultaten laten zien dat deze methodiek werkt. Debby Kamstra is jobcoach. Zij vertelt wat de positieve elementen zijn, maar ook tegen welke muren zij oploopt bij de voortgang van het project. Jongeren die uitvallen door psychische problemen. Wie zit daar nou op te wachten? Is de kans niet levensgroot dat zij snel uitvallen, niet mee kunnen draaien of nog ergere problemen krijgen? De ervaring van Debby Kamstra is heel anders. Zij werkt al ruim tien jaar bij VIP/IPS in Amsterdam. ‘De truc is om mensen niet meteen af te schrijven, maar te kijken wat ze kunnen en willen betekenen. Als je die jongeren op het goede spoor zet, blijven ze niet vastzitten in hun situatie, maar stappen ze er juist uit. Ik wil niet zeggen dat dat zonder slag of stoot gaat. Natuurlijk moet er begeleiding zijn. Natuurlijk moeten ze weten op wie ze terug kunnen vallen. Maar ik zie het liefste dat ze direct aan de slag gaan.’ Het idee is overgewaaid uit Amerika. In New Hampshire werd gezien dat de groep die eerder aan het werk werd gezet ook langer aan het werk bleef en maatschappelijk beter presteerde. En het belangrijkste: deze jongeren werden weer trots op zichzelf. ‘Die Amerikanen halen een succespercentage van 90 procent. Dat halen we hier niet en dat komt voornamelijk door de constructie van de Nederlandse hulpverlening. Wij werken vanuit de ggz, maar we moeten van alles organiseren om deze werkvorm overeind te houden. Zelf een netwerk met werkgevers opzetten, steeds met UWV of gemeente overleggen. Dat vergt veel tijd. Daarom komen we op 60-70 procent successen, maar dat aantal kan echt hoger als we ons puur op deze jongeren kunnen richten.’ Zelfvertrouwen Het doel is dat de jongeren na ongeveer drie jaar worden overgedragen aan de gemeente en UWV. Voorwaarde daarvoor is wel dat de jongeren een zekere mate van stabiliteit hebben bereikt. ‘Het verschil tussen jongeren die psychische klachten krijgen en ouderen is dat jongeren nog veel onzekerder zijn. Hen ontbreekt het vaak aan zelfvertrouwen. Als ze wat ouder zijn, gaat dat beter. Het punt is dat iedereen die psychische klachten krijgt, te maken heeft met een stigma. Dat zullen niet veel werkgevers toegeven, maar zo zit het wel. Werkgevers zijn bang om op kosten gejaagd te worden. Zij hoeven geen geld, maar zijn wel geïnteresseerd in de no-risk polis en iemand die ontzorgt. Die 9 magazine re-integratie 2016
10 Online Touch Home