HOOFDSTUK 7 - VORMGEVING Mijn familie was enigszins verbaasd, toen ik hen over mijn plan vertelde: ‘Wat heb je nu weer bedacht?’, maar bereid om me te helpen. Ik maakte dus een opzetje, waarvan je je niet al teveel moet voorstellen: een lijstje met namen en met onderwerpen achter die namen. En ik begon vast met interviewen. Ook maakte ik een besloten Facebook-groepje, waar we alles met elkaar zouden kunnen delen. Hoe enthousiast ik echter ook was, ik was meteen al over mijn eigen tekst niet zo tevreden. Het bleef steken in een soort chronologische opsomming. En één kleinzoon ging inderdaad een gesprek met oma voeren, toen ik iedereen bleef aansporen - maar hij kwam weinig verder dan beschrijven hoe leuk zijn eigen vakanties met oma waren geweest. Ik besefte al snel dat dit het niet ging worden. MOOIE WINTERS Mijn goede voornemens zakten weg en ik richtte mijn aandacht weer op andere dingen. Zo ging de zomer voorbij. Het liep inmiddels al tegen het eind van het jaar. En opeens dacht ik: ‘Maar ik wil dit wel doen!’ Mijn moeder heeft een boeiend leven achter de rug, want ze is een nogal ondernemend typetje. Ze heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en haar vader heeft in het verzet gezeten. En ze heeft zoveel verliezen meegemaakt: haar vader, haar moeder, haar zus op jonge leeftijd, haar zwager, mijn vader en daarna nog mijn broer. Ze heeft nogal wat voor haar kiezen gekregen. Sinds mijn broer in 2010 is overleden, is het een doel in mijn leven geworden om het zo leuk mogelijk voor mijn moeder te maken. Dat doet ze zelf trouwens al fantastisch - iets leuks van haar leven maken - maar het lijkt me gewoon afschuwelijk om je kind te moeten missen als moeder. En ik had gemerkt hoe lastig de winters kunnen zijn als je oud bent. Je kunt dan niet zo vaak naar buiten. Bovendien is mijn broer in de winter overleden, evenals mijn vader en mijn zwager. Door samen aan dit boek te werken, wilde ik deze eerstvolgende winter voor haar wat prettiger maken en haar alle aandacht geven, want dat 16
17 Online Touch Home