Column commissie Sport Een nieuw De georganiseerde sportwereld heeft nut en noodzaak van aandacht voor ongewenst gedrag ontdekt. Het onderzoeksrapport van de Commissie de Vries (2017), dat zich exclusief richt op seksuele intimidatie en seksueel misbruik in de sport, heeft impact gehad. NOC*NSF pakt dit actief en centraal op via het Centrum Veilige Sport, waar men spreekt over ‘integriteit’ als het gaat over ongewenste omgangsvormen. Daar bedoelen ze integer gedrag mee en wel heel specifiek: seksueel integer gedrag. Geheel in lijn met de adviezen uit het 228 pagina’s tellende rapport van de Commissie De Vries. Hoe mooi en nodig dit ook is, het is voor mij bij lange na niet genoeg! En dan bedoel ik niet het aantal pagina’s van het rapport. Seksuele intimidatie en, erger nog, seksueel misbruik is uiteraard verschrikkelijk, maar op het gebied van ongewenste omgangsvormen is het (gelukkig maar) de minst voorkomende vorm van ongewenst gedrag. Pesten, discrimineren, intimidatie (anders dan seksuele) en agressie en geweld komen veel vaker voor. En juist daar ligt voor de sportclubs in Nederland de grootste uitdaging. Helaas ondersteunt het Centrum Veilige Sport daarin dus (nog) niet. Daar komt nog bij dat het Centrum Veilige Sport primair de sportbonden ondersteunt, die op hun beurt worden geacht de bij hen aangesloten clubs te helpen. In de praktijk blijkt dit maar mondjesmaat te gebeuren. Het Centrum Veilige Sport heeft een poule vertrouwenspersonen ter beschikking. Ook voor de clubs. Helaas zijn dat er maar vijf. Als u bedenkt dat in Nederland bij de georganiseerde sportclubs, dat wil zeggen bij de 70 NOC*NSF-sportbonden aangesloten verenigingen, ruim 3,4 miljoen mensen sporten, dan is vijf vertrouwenspersonen waarschijnlijk wat mager. Er is nog een punt waar voor mij de schoen wringt: de focus op seksuele intimidatie en misbruik in het vertrouwenswerk van het Centrum Veilige Sport is gekoppeld aan het verscherpt tuchtrecht - en in het verlengde daarvan het strafrecht. NOC*NSF sprak met de sportbonden af dat er centraal een lijst met plegers van misstanden wordt bijgehouden om te voorkomen dat die van club naar club trekken en een spoor van ellende achterlaten. Het tuchtrecht vormt de opmaat naar het strafrecht en verplicht bestuurders van verenigingen en bonden om misstanden te melden. In de praktijk betekent dit dat ook de vertrouwenspersonen bij sportverenigingen onder de meldplicht vallen. Om te voorkomen dat vertrouwenspersonen in de problemen komen met hun beroepsethiek, heeft de NOC*NSF de Vertrouwens Contact Persoon (VCP) bedacht. Een soort ‘Vertrouwenspersoon Light’. Die doet de eerste opvang en is vervolgens slechts een doorgeefluik voor het Centrum Veilige Sport, waar gespecialiseerde vertrouwenspersonen het stokje overnemen. Sportverenigingen vinden dit niet genoeg. Zij hebben meer ondersteuning van hun ‘eigen’ vertrouwenspersoon nodig. Wij zouden als LVV een belangrijke rol kunnen spelen. Enerzijds door intensief samen te werken met het Centrum Veilige Sport en samen met hen een soort hybride model gaan ontwikkelen, waarbij zij alle meldingen van seksueel misbruik en intimidatie afhandelen en wij de rest. Anderzijds moeten wij ervoor zorgen dat deze nieuwe specialisatie, want zo zie ik het, professioneel wordt ingevuld. Daarvoor is een opleiding nodig die onder andere componenten bevat als het werken met kinderen en hun ouders, vrijwillige leidinggevenden en trainers en fysieke preventie op en rond sportvelden. Hier liggen dus volop kansen voor de LVV, onze opleiders en voor ons. Er is een heel nieuwe doelgroep ontstaan. Werk aan de winkel dus! Nico Schoonen is extern vertrouwenspersoon bij OO&I
32 Online Touch Home