SCHUTTERSKONING EPPIE TEN HOVE De emotie is nog steeds te lezen op het gezicht van Schutterskoning Eppie ten Hove, wanneer we terugblikken met hem op het afgelopen jaar. Het moet ongeveer 30 jaar geleden zijn dat Eppie voor het eerst naar het Vogelschieten ging met de noabers van de Goorseweg. Door de jaren heen is de groep uitgebreid en schrijven ze zich, niet zonder reden achter elkaar in en het liefst zo rond de 50e - 70e plaats. “Meerdere keren zag ik in al die jaren de vogel naar beneden komen, net voor ik mocht schieten of net nadat ik had geschoten. Dan hadden we een Schutterskoning in onze groep. Geweldig hoor, maar vond ik het toch enorm jammer dat ik het niet was”, vertelt Eppie. Afgelopen jaar had hij samen met Gerrie de week ervoor al een vreemd voorgevoel en sprak hij dat op de vrijdagavond van het Dorpsfeest ook vastberaden uit toen hij voor zijn doen al vroeg naar huis wilde. “Ja, ik ga nu al naar huis, want ik wil morgen de vogel eraf schieten”. Maar niet alleen Eppie, ook zijn vrouw Gerrie bleek een bijzonder voorgevoel te hebben. De traditie om met de buurt op de zaterdagavond een late bardienst te draaien werd verplaatst naar de zaterdagmiddag maar in haar achterhoofd speelde het gevoel dat er van die bardienst weinig terecht zou komen. Beiden kregen gelijk en de mensen die vorig jaar getuigen waren van het moment dat de vogel naar beneden viel, zagen dan ook een oprecht blij en geëmotioneerde Schutterskoning. “Gerrie was altijd blij als het Vogelschieten weer voorbij was en een ander de eer naar beneden had geschoten”, lacht Eppie. Gerrie vult hem gelijk aan: “Dat klopt inderdaad, maar toen ik afgelopen jaar de vogel zag vallen nadat Eppie schoot en zag hoe blij hij was, kon ik er toch niet op tegen zijn?”. Eppie: “We zijn het afgelopen jaar ingegaan op alle uitnodigingen die we van verenigingen hebben gekregen. Een schitterend jaar, we hebben echt oprecht genoten! Naast het bijwonen van toneelvoorstellingen en concerten mocht ik ook een aantal prijzen uitreiken bij bijvoorbeeld het croquettoernooi in Markelo en zelfs bij een zwemwedstrijd in Almelo. Ik liep zelfs afgelopen jaar een keer op het voetbalveld in Duitsland en ook daar werd ik herkend en aangesproken als Schützenkoning”, vertelt Eppie enthousiast. Eppie en Gerrie bewaren dan ook warme herinneringen aan het afgelopen jaar. Geweldig vonden ze het ook dat hun kinderen en kleinkinderen mee hebben genoten van het feest. Kleindochter Kim hoorde via de radio dat opa de vogel eraf geschoten had en vertelde dat aan haar moeder Henrike. “Die bedacht zich geen moment en heeft alles laten liggen waar ze mee bezig waren en zijn meteen met z’n allen naar Markelo gereden. Onze andere dochter Christine was toevallig in de kop van Overijssel en niet in haar woonplaats in Duitsland. Zij schoof met haar gezin tijdens het Fruhshopprogramma aan. Geweldig!”, vertelt Eppie. Zondagavond om 22.30 uur had Eppie het eigenlijk wel gehad en stelde hij aan Gerrie voor om naar huis te gaan. De reactie van Gerrie; “Ben jij gek, we gaan nog niet naar huis. Je bent Schutterskoning en je hoort te blijven totdat het Maarkels Volkslied is gespeeld”. Het maakt duidelijk dat beiden tradities een warm hart toedragen en oprecht hebben genoten van een voor hun, bijzondere editie van het Dorpsfeest. Een ding moet Eppie nog wel van het hart. Het legervoertuig waarmee hij samen met de Biljartkoning en Biljartkoningin deelnam aan de optocht vond hij, maar ook veel mensen uit zijn omgeving geen succes. De interactie met het publiek ontbrak door het gesloten geheel maar zo vertelt hij: “Ik heb begrepen dat ze daar nu een oplossing voor hebben gevonden dit jaar”. Samen met Gerrie verheugd hij zich enorm op de zaterdagmorgen van het Dorpsfeest wanneer hij traditioneel zal worden opgehaald door de Vogelschietcommissie en Amusementsorkest De Grösmeijers. Op onze vraag of hij ook dit jaar opnieuw een gooi gaat doen naar deze mooie titel antwoordt Eppie snel en duidelijk: “Zeker, geen twijfel mogelijk!”. DORPSFEEST MAGAZINE 2019 19
20 Online Touch Home