Nijs fan De Gielguorde ‘Een Jezusontbijtje’: inspirerende geloofsverhalen in de klas Op een Friese openbare basisschool geeft godsdienstlerares juf Sybrig een les over het avondmaal (of de eucharistie). Op een tafel een mandje met brood en een glas wijn. “O, ik zie het al: een Jezusontbijtje”, roept een bijdehand jongetje. Onlangs werd in de kerk van Jorwert (vanwege Geert Mak’s boek ‘Hoe God verdween uit Jorwerd’) het boek ‘Een Jezusontbijtje‘ van Sybrig Martens (ook Bethlehem-Martens) gepresenteerd. Het gaat vooral over haar ervaringen als ‘GVO-juf’ (onder andere ook in Mantgum), dat wil zeggen docent godsdienstig vormingsonderwijs, maar de lezer maakt ook kennis met haar gezin en persoonlijke ontwikkeling. Volgens de ondertitel bevat het boek: een ‘hapje theologie, slokje spiritualiteit, kan vol onderwijs’. De inhoud steunt op drie pijlers: Sybrig’s geloof, haar studie theologie (van 2010 tot 2013) en haar werk op een tiental scholen. Bij de presentatie gaf zij in een soort openbare les (zonder kinderen) op sublieme wijze een demonstratie van haar pedagogische en didactische kwaliteiten. Je zou als oudere jaloers worden op de leerlingen en je schooltijd nog eens over willen doen. In de eerste hoofdstukken gaat het vooral over haarzelf, de schrijfster filosofeert aan de hand van grote namen als Dostojevski en Nietsche, we lezen over hoe zij de kinderen wegwijs maakt in de Bijbel en wat er gebeurt in de kerken. ‘Verbinding’, daar gaat het om – zij benadrukte dit al bij de presentatie. Er wordt heel wat overhoop gehaald, als was het een dagboek (waarbij je nooit weet wat de volgende dag zal brengen), maar ondanks deze wat rommelige aanpak – nu eens over bezoek van een onderwijsinspecteur, dan over een buitenlandse vakantie – krijg je een helder beeld van de methodiek: persoonlijke benadering, het verhaal vertellen in een kring en de kinderen aan het werk zetten om zich de stof eigen te maken. De verhalen over wat zij in de klassen beleeft, de verwondering bij de leerlingen en hun commentaren – soms komen ze voor het eerst met de Bijbel in aanraking – zijn kostelijk om te lezen. Hier en daar ‘stoeit’ ze wat met letters of woorden en geeft kritiek op collega’s of docenten bij wie ze studeerde. Bijvoorbeeld waar ze schrijft: “Soms lukt het docenten met universitair niveau niet om aan te sluiten op het niveau van hun studenten”. Door het hele boek komt haar grote belezenheid en ervaring in het onderwijs aan het licht en aan het einde ook de resultaten van haar studie hbo theologie. Geen onderwerp in de klas wordt geschuwd. In 2011 hebben Sybrig en haar gezin het lidmaatschap van de protestantse gemeente opgezegd en zijn ze een soort zoektocht begonnen. Wat heeft dit opgeleverd? Desgevraagd zegt de schrijfster kerkelijk niet ‘dakloos’ te zijn; ze waren ook niet van plan een andere kerk te zoeken, al hebben ze wel hier en daar eens Mandeguod 9
12 Online Touch Home