Ameland geweest. En als je net papa en mama bent geworden dan is het na een nacht de hoogste tijd om weer even te knuffelen met je allerliefste. Helaas mocht dit niet, want bij Marssum net buiten Leeuwarden, werden we ingehaald door een dronken en onder invloed van drugs verkerende jongeman. Deze reed zo hard dat hij de bocht niet kon houden en heeft ons daardoor van de weg gedrukt. Hierbij raakten we twee bomen en kwamen tot stilstand in een slootje. Voor mij was het licht volledig uit. Wat er dan allemaal met je gebeurt is moeilijk te beschrijven. De hulpdiensten waren er erg snel. Er was namelijk een ambulance onderweg die niet op een oproep reageerde, maar die zag dat er een ongeval was gebeurd. Ook de politie arriveerde snel. Hierdoor hadden we snel professionele hulp en hebben we het gered. Ik kan over wat er allemaal gebeurd is wel een boek schrijven, maar zal het in het kort samenvatten. Theo mocht na een check weer dezelfde avond naar huis. Mijn verwondingen waren ernstiger…21 gebroken botten, geperforeerde long, scheur in mijn mild, lever en nier, hersenletsel en onderkoeling. Lag in coma en het was op dat moment nog niet duidelijk wat de gevolgen waren van mijn hersenletsel. Dus hoe gelukkig ben ik dat ik weer een hele hoop kan doen en dat ik mijn dochter op kan zien groeien. Het is een behoorlijke strijd om weer allemaal dingen, die we vanzelfsprekend vinden, opnieuw te moeten leren. Praten, lopen, schrijven, lezen en jezelf opnieuw leren te vertrouwen. Toch heeft het natuurlijk gevolgen voor de rest van mijn en ons leven. Zoals een medisch expert zei; “met zo’n ongeval zou het wel heel onwaarschijnlijk zijn dat er geen rest verschijnselen zouden zijn”. Nu na bijna 6 jaar, waarvan 1-1/2 jaar revalideren, heb ik weer veel kunnen leren, maar helaas blijft de automatische piloot haperen ....bij alles moet ik nadenken niets gaat vanzelf….veel onzichtbare gevolgen. Aandacht- en concentratiestoornissen, Overgevoeligheid voor externe prikkels, geheugenstoornis, Stoornissen in de planning en uitvoering van doelgerichte activiteiten, constante vermoeidheid. Taalstoornissen: moeite met vinden van woorden, gebruik van rare woorden en zinnen; informatie letterlijk nemen in plaats van figuurlijk. Etc. Ik kijk niet naar dingen die ik niet meer kan, maar ik kijk liever naar de dingen die ik wel kan! Ben het toch aan mijn naasten verplicht om te leven en er wat van te maken, naar mijn mogelijkheden. En maak vaak de grap dat ik meer man ben geworden. Ik kan geen twee dingen tegelijk doen ; ) Maar het leven is mooi! En als je op de drempel van leven en dood hebt gestaan, is het genieten van de kleine dingen nog veel belangrijker en ik heb nog ideeën zat. Wie weet wat de toekomst biedt….”Misschien ga ik dat boek ooit nog schrijven!” Mandeguod 13
16 Online Touch Home