Van griep naar lymfeklierkanker (deel 2) Allereerst willen we iedereen bedanken voor alle reacties naar aanleiding van ons eerdere bericht in de Mandeguod, zowel van binnen als buiten het dorp. We zijn overspoeld met kaartjes, berichtjes en cadeaus voor Codi. Ik merk dat er enorm met ons meegeleefd wordt, niet alleen met ons maar ook met mijn schoonouders Gerard en Gea van Wieren en daar zijn we het dorp heel dankbaar voor. Even een update: zoals jullie hebben gelezen, waren wij 29 december, na 10 dagen ziekenhuis, eindelijk weer thuis. Helaas liep alles toch even anders dan verwacht… Iedere ochtend stond stipt 7.15 uur de thuiszorg op de stoep om ons alles te leren over het toedienen van de medicatie, de huisarts kwam regelmatig langs voor een huisbezoekje en Kiano was weer thuis. We moesten erg wennen aan onze nieuwe situatie maar helaas knapte Codi maar niet op. Vanaf dag één dat we thuis kwamen, hing hij als een zoutzakje op de bank. Hij bleef enorm spugen en had veel last van diarree waardoor we op 11 januari weer in het ziekenhuis belandden. Codi had namelijk drie buikgriepvirussen onder de leden waaronder het Norovirus. Normaal gesproken zijn wij, als gezonde mensen, daar al erg ziek van, maar bij hem kwam het dubbel zo hard aan door de chemo. We zijn in totaal ongeveer drie weken weer in Groningen geweest. En vanaf week twee begon Codi weer op te knappen. Tussendoor was hij enorm veel afgevallen, sliep veel en had overal pijn, máár na twee weken wilde hij weer wat rechtop zitten en spelen. Codi had zijn dag- en nachtritme omgegooid en kreeg het zelfs voor elkaar om ’s nachts om 4.15 uur een verpleger een schroevendraaier en batterijen te laten halen voor zijn helikopter van brandweerman Sam. Dus zijn boevenstreken is hij niet kwijt! Doordat hij zolang heeft gelegen, is hij zijn kracht verloren en kan hij niet lopen of staan, maar gelukkig krijgen 20 Mandeguod
23 Online Touch Home