Van de hoofdredacteur Ik had mijn stukje over de 2-Doc documentaire Man made van Sunny Bergman voor het meinummer al klaar toen het nieuws kwam over de brand in de Parijse Notre Dame (Onze lieve vrouwe). Voor ik de beelden zag, dacht ik aan een lokaal brandje in die gigantische kerk. Niet dat ik geen ervaring heb met grote branden. In 1963 zag ik V&D op de Nieuwstad in vlammen opgaan. Tijdens een trektocht op de fiets in de jaren zeventig, samen met mijn helaas overleden levenspartner Gonnie, ervoeren wij in de Franse Pyreneeën angstige momenten toen een berg in brand stond. Achteraf waren de risico’s voor ons gelukkig minder groot dan ze leken. Er gingen wel hele dorpen in vlammen op, met meerdere doden. Ook herinner ik mij levendig hoe ik in 1981 de pakhuizen aan de Hoekstersingel zag afbranden. Bij de daar gevestigde tapijthandel kochten wij onze vloerbedekking toen wij naar Mantgum verhuisden. En de grote brand aan de Kelders in 2013. Daar ging niet alleen het geboortehuis van Mata Hari in vlammen op, maar liet ook Idsart Otto het leven. Desondanks kon ik mij niet voorstellen dat zo’n imposant gebouw als de Notre Dame in vlammen op zou gaan. Die gedachte paste eenvoudig niet in mijn hoofd. Maar bij het zien van de tv-beelden bleek het onmogelijke toch mogelijk. De voor Parijs, Frankrijk, Europa en de westerse beschaving iconische Notre Dame leek verloren te gaan. De kerk waar honderdvijftig jaar aan gebouwd was, werd in acht uur vernietigd. Met tranen in mijn ogen zag ik verslagen en huilende Parijzenaars, die soms met bidden en religieuze liederen het onheil probeerden af te wenden. Je hoeft niet gelovig te zijn om te beseffen dat de Notre Dame en haar kunstwerken een iconische waarde hebben voor onze westerse cultuur. Ze is dan ook uitgeroepen tot werelderfgoed. Zo’n tweehonderd jaar geleden was de Notre Dame na de Franse Revolutie zo vervallen dat men haar wilde afbreken. De populariteit van Victor Hugo’s boek de Klokkenluider van de Notre Dame voorkwam dat echter. De renovatie duurde destijds vijfentwintig jaar. Alle keren dat ik in de Notre Dame ben geweest was ik enorm onder de indruk van het gebouw en haar inhoud. Ik ben bang dat de wederopbouw zo lang gaat duren, dat ik dat niet nog een keer ga meemaken. Voor mijn commentaar op de documentaire van Bergman moet u een maandje geduld hebben. Bram Brouwer Mandeguod 3
6 Online Touch Home