Van de hoofdredacteur Dit jaar is mijn veertigjarig jubileum als Mantgumer. Najaar 1978 verhuisden Gonnie en ik naar de Gibbeflecht. Dat vereiste een nieuwe huisarts, met de keuze uit de voor ons onbekende dokter Bergwerff uit Baard en Æbe Haima, tweevoudig PC-winnaar, uit Weidum. Laatstgenoemde zagen we regelmatig op Thialf, waar we hem vroegen onze huisarts te worden. Zijn reactie: “Dan kunnen jullie mooi meelopen met ons loopgroepje”. Dat groepje verzamelde iedere maandagavond bij het doktershuis in Weidum. Een keer liep Æbe bij het inlopen naast mij te kreupelen. Hij was door zijn enkel gegaan, maar ging toch lopen. Ik keek hem aan en merkte op: “Æbe, Æbe. Jij moet beter weten.” “Bram, je hebt gelijk”, reageerde hij, draaide zich om en wandelde naar huis. Dokters zijn gewone mensen, met gewone menseneigenschappen. Bij een zware griep kreeg ik te horen “Bram, als ik je iets geef dan duurt het twee weken. Geef ik je niets, dan duurt het veertien dagen. ”We besloten tot de laatste optie. Begin jaren negentig ging Haima met pensioen en werd opgevolgd door LuitJan Lukkes. Voor ons een grote verandering. Haima was immers naast huisarts ook een sportvriend, die we vaker buiten dan binnen de spreekkamer zagen. De nieuwe huisarts was een onbekende en bleef dat omdat we hem niet vaak zagen. Dat veranderde toen Gonnie onverklaarbare klachten kreeg, die kort daarna tot haar dood leidden. Ik raakte het vertrouwen in mijzelf èn in haar behandelaars, inclusief Lukkes, kwijt. Ze werd naar een psycholoog gestuurd terwijl ze overleed aan een herstelbaar hartprobleem. Dat vertrouwen daalde verder toen uit het obductierapport bleek dat Gonnie zo ziek was geweest, dat ze nauwelijks tot serieuze inspanningen in staat was. Maar wij kwamen net terug uit de Belgische Ardennen waar we enkele weken op bijna professioneel niveau trainden en dat leidde niet tot abnormale vermoeidheid bij Gonnie. Dat kon niet allebei waar zijn. Lukkes stelde voor hoogleraar inspanningsfysiologie en ex-wereldkampioen schaatsen Harm Kuipers het obductierapport te laten boordelen. Het gesprek met Harm leidde tot herstel van mijn zelfvertrouwen en mijn vertrouwen in Lukkes als huisarts. Het leidde later tot mijn universitaire studie met als resultaat mijn promotie en Harm als promotor. Nu twijfel ik niet meer aan Lukkes’ kwaliteiten als huisarts. Zijn opvolgster Liz Roetman zal er een kluif aan hebben dat te evenaren. Ik vind het jammer dat ze vertrekken, ik wens Luit-Jan en zijn vrouw Gisi veel succes bij hun verdere plannen. Bram Brouwer Mandeguod 3
6 Online Touch Home