bleef de wond wat lopen en 12 dagen na de ingreep piepte er ineens opnieuw een staartwerveltje tussen de hechtingen door… Het korte staartje bleek nog te lang, zo je wilt: de wond te krap. Een tweede operatie volgde en Pyr leverde opnieuw een werveltje in. Nu kreeg ie naast huisarrest ook nog eens een kraagje om, zodat de wond volledig met rust gelaten werd. Het sacherijn kon haast niet groter. Na drie weken van wat Pyr zag als ‘pesten’ hebben we besloten hem de vrijheid terug te geven. Er zat een mooie korst over de wond en heel langzaam sloot de huid zich daaronder weer over zijn staartpuntje. Eind goed, al goed? Het hele proces heeft ondertussen wel ruim twee maanden het geduld van Pyr en zijn behandelaars danig op de proef gesteld! Op het eiland Man in de Ierse Zee hebben de meeste katten geen staart. Het is gelukkig niet zo dat daar roekeloos wordt gereden en een collega dagelijks kattenstaarten amputeert. Door een mutatie worden die katten daar namelijk zonder aanhangsel geboren en vormen zo een waar ras: de Manx. menno@bistedokter.nl Mandeguod 51
54 Online Touch Home