46 Mandeguod verdelen dat iedere bevelvoerder even vaak aan de beurt komt.” Hilda’s tweede uitruk als bevelvoerder volgde niet veel later, op 15 januari. In Jorwert schepte een automobilist een voetgangster en belandde zelf met zijn auto in de sloot. Eenmaal ter plaatste zag Hilda dat het slachtoffer uit Mantgum kwam – een bekende van haar en van het gros van de bemanning. “Ik dacht meteen: oh shit, haar ken ik. Dat geeft een bepaald soort lading aan de situatie, waar je niet voor opgeleid kunt worden.” Tegelijkertijd wist Hilda dat ze zich moest focussen op waar zij en haar manschappen konden helpen. “Het slachtoffer had vooral een ambulance nodig, en die was er gelukkig. Dus dat kon ik loslaten, en me focussen op het voertuig in de sloot, waar ook nog iemand in zat.” Eenmaal terug op de kazerne, besloot Hilda dat een nabespreking op zijn plek was. “Dat is ook mijn taak als bevelvoerder. We wisten nog niet alle details, maar het ging wel om een persoon die we allemaal kennen. We willen dan dat iedereen dan zijn verhaal kwijt kan.” Indien nodig, bijvoorbeeld bij een dodelijk ongeluk, biedt de brandweer ook professionele hulp aan om de gebeurtenis te verwerken. Gelukkig was er bij dit ongeluk geen sprake van een dodelijke afloop voor beide betrokkenen. Ze zijn in het ziekenhuis behandeld aan hun verwondingen. Dat Hilda de eerste vrouwelijke bevelvoerder zou worden in de geschiedenis van Mantgum en Wommels, wist ze zelf nog niet tijdens de opleiding. Ze las het achteraf in het huisaanhuisblad Op ‘e Skille. “Het was leuk om te lezen, maar doet me niet heel veel. In Mantgum zijn we goed bemand met vrouwen, dat is op sommige posten wel anders. Het is gewoon toeval dat ik nu de eerste ben die ook bevelvoerder wordt. Voor het zelfde geld was het iemand in Wommels geweest, of iemand anders uit Mantgum. Maar het is natuurlijk wel leuk om te weten. Ik vind het wel bijzonder.” Boris Lemereis
47 Online Touch Home