Een beetje nuchterheid in die artistieke wereld Jarenlang was ik drummer in de Weidumer Boerenkapel. We hadden een rasmuzikant in ons midden: Feike, hij speelde klarinet. Drie dagen voor een optreden kreeg hij een telefoontje van de leider. De bassist was ziek en zaterdag moest Feike bas spelen. “Mar ik ha noch noait bas spile,” probeerde hij nog, maar de leider gaf alle vertrouwen: “Do hast noch trije dagen. Komt wol goed.” Later werd Feike hobo-speler bij een symfonieorkest. Hij speelde zelfs onder de werelddirigent Jaap van Zweden. Dat jongetje, uit het dorp, trad op in Amerika. Eens maakte hij een klein foutje in een solo. Hij ving het goed op, niemand had het gehoord, maar Van Zweden natuurlijk wel. Die sprak hem er op aan. Dat was niet nodig, want Feike baalde al enorm. Toen deed de dirigent er nog een schepje bovenop: “Iedereen moet 300% geven.” “Is dat zo?” zei Feike, “dan hou ik nu op. En als jij elke keer 100% eist, hou ik ook op. Dat kan geen mens waarmaken.” Een beetje nuchterheid in die artistieke wereld. Van Zweden, Amsterdammer, moest lachen om die Fries. Ate de Jong NB. Deze rasmuzikant was een Mantgumer: Feike Wiersma. Mandeguod juni 2025 | 29
30 Online Touch Home