In de woonkamer heb ik ook een dierbaar wandje met het klokje dat ik van mijn overleden broer heb geërfd, een schippertje. Daarnaast hangt een bord uit Italië dat ik ooit van een vrijer heb gekregen, met daaronder een etsje van de hand van de Amelander K. Nobel, een verjaardagscadeau van dierbare vrienden. De onderste van die drie is een foto uit een folder, met een bijzondere visie op de Wadden, die ik heel intrigerend vind maar die op de foto waarschijnlijk niet goed te zien is. In mijn werkhoek hangen twee Delfts blauwe wandborden uit 1953 van de Porceleine Fles, die van mijn moeder zijn geweest, het zijn herinneringsborden aan 300 jaar Delfts Blauw van 1653 tot 1953. Ik heb in mijn leven altijd graag veel foto’s gemaakt, maar sinds ik bij het lopen een hulpmiddel nodig heb kom ik handen tekort en maak ik alleen foto’s als ik erbij kan zitten. Ik word altijd geboeid door vormen, lichtval en lijnen. Zo vond ik in de abdij Saint Martin du Canigou, in de Pyreneeën een schitterend samenspel van bogen. En… op het Griekse eiland Naxos kwam ik langs de hemelpoort en zag ik op het strand van Vlieland een prachtige afdruk in het zand van autobanden, waardoor ik me in het oude Egypte waande…. In zo’n geval denk ik altijd: “mooi, dat neem ik mee naar huis”, en zo komt het dan als tastbare herinnering ergens in mijn huis te hangen. → Mandeguod september 2024 | 49
50 Online Touch Home