Lastig is het wel en bij twijfel vlaggen! Scheidsrechters zijn net als wij gewoon mensen. Ze nemen veel beslissingen in een korte periode en soms maken ze daarbij fouten. Dat maken van fouten overkomt ons ook met enige regelmaat en hoort erbij. Een spits mist voor open doel, een keeper laat de bal los of duikt er over heen. Een trainer wisselt te laat of helemaal niet. Vaak wordt het onvermogen van spelers en trainers afgewenteld op de leidsman en als excuus aangewend om het eigen falen te verbloemen en ook fanatieke supporters wijzen maar wat graag naar de in hun ogen falende man in het zwart. Natuurlijk, het gebeurt heus wel dat een fout van de referee van beslissende invloed is. Heel vervelend. De ene keer is het in je voordeel en een andere keer niet. Niet iedere leidsman heeft hetzelfde karakter of begint aan de wedstrijd in de juiste stemming. De ene scheidsrechter is zaterdagmiddag in een lankmoedige bui. Hij fluit niet voor elk wissewasje en laat de wedstrijd in een mannelijke sfeer verlopen. Het komt de aantrekkelijkheid zeer ten goede. Een andere arbiter fluit een week later wel voor elk zetje en schouderduwtje. Het zorgt ervoor dat de wedstrijd nooit echt goed opgang komt. Beide fluitisten handelen volgens de regels. Voor de spelers is dat wel erg lastig. De ene keer mag er veel en de andere keer bijna niets. Maar ja, scheidsrechters? Het zijn net mensen. En dan zijn ze ook nog eens afhankelijk van hun assistenten. Nu MASV in de eerste klasse E is beland lopen we opnieuw tegen een hardnekkig fenomeen aan. De assistentscheidsrechter. Wanneer ze door de KNVB geleverd worden kun je alles wat hier boven is gesteld simpelweg ook op hen van toepassing laten zijn, maar ze worden soms ook aangesteld door de eigen club. De clubgrensrechter! Een beetje grensrechter pakt punten voor zijn club! Ik ken zelfs een club die een grensrechter halverwege het seizoen verving omdat hij te eerlijk vlagde. (Huiskamervraag: welke club is dat?). Hij had de euvele moed in twijfelgevallen niet voor buitenspel te vlaggen. Laat dat nou net regel één zijn voor clubgrensrechters, bij twijfel altijd vlaggen! Het lijkt me ook hartstikke moeilijk om met je linkeroog naar degene te kijken die de pass geeft en met het andere oog te constateren dat de ontvanger van het speeltuig, op het moment van spelen, zich buiten het spel bevindt. Wij, de supporters, kijken met afgrijzen naar de grens van de tegenpartij en lachen wat besmuikt om onze eigen assistentscheidsrechter als hij ogenschijnlijk wat al te opzichtig zijn clubliefde bedrijft. Stefan Vos 44
47 Online Touch Home