25 Jan-Jaap de Haan kostensubsidie doet dat wel, benadrukt De Haan. “Als je aan het werk gaat, ben je zelfstandig: weg bij de sociale dienst. Het leidt tot volledige participatie als werknemer tussen de werknemers. Je wordt naar inzet betaald en bouwt pensioen op, betaalt sociale premies. Kortom, je bent een volwaardige en gelijkwaardige kracht.” Bijkomend voordeel: voor de salarisadministratie hoef je geen speciale fratsen uit te halen. Iemand gaat gewoon mee in de maandelijkse betaalronde. “Er zijn wel nog administratieve handelingen richting gemeenten voor het terughalen van geld. Dat kan en moet eenvoudiger voor de werkgever. Maar dat los je niet op door de werknemer met een half salaris naar huis te sturen.” In het plan dat nu op tafel ligt, om de subsidie te vervangen door loondispensatie, ontvangen werknemers die daarvoor in aanmerking komen een aanvullende bijstandsuitkering. Op die manier wordt hun salaris aangevuld tot het minimumloon. “Het gevolg is dat er bijna geen premies worden afgedragen, dus bouwt zo iemand geen pensioen of WW-rechten op. Je bent je leven lang een soort van semi-uitkeringsgerechtigde. Het hele plan is ten principale in strijd met de inclusiegedachte.” Loondispensatie De rationale achter de loondispensatie is dat de werkgever geen loonkostensubsidie meer hoeft aan te vragen en dat daarmee de drempel om een werknemer met een beperking in dienst te nemen lager wordt, vertelt De Haan. Eigen onderzoek van Cedris onder werkgevers laat een ander beeld zien. “Die groep is grotendeels tevreden en voor zover ze klachten hebben, zien ze loondispensatie niet als de oplossing.” Hij vervolgt zijn klacht tegen de opvolger van de loonkostensubsidie: “Het NOAB bureaucratische en financiële probleem verplaatsen naar de werknemer met een arbeidsbeperking is niet de oplossing! Er is een brede maatschappelijke alliantie die zich hier tegenverzet. We hopen op een zwaan-kleef-aan-effect, zodat het kabinet met iets beters komt.” ‘Het hele plan is in strijd met de inclusiegedachte’ Tegelijk met de discussie over de loondispensatie heeft vakbond FNV de discussie aangezwengeld over het LIV. Volgens FNV houden bedrijven lonen met opzet laag om van de regel te kunnen profiteren. Ook Cedris vindt dat het lage-inkomensvoordeel (LIV) en andere regelingen die de arbeidsparticipatie moeten bevorderen in de huidige vorm hun langste tijd hebben gehad. “De regelingen zijn zo complex dat accountants soms zelfs aan werkgevers adviseren om het voordeel pas in het toekomstig boekjaar mee te nemen.” Bovendien mist de LIVregeling zijn doel. “In plaats van nieuwe functies gaat het LIV vooral naar bestaande reguliere laagbetaalde functies. Denk aan studenten in de horeca of Polen in de tuinbouw. Daar heb je geen stimulans voor nodig. Die half miljard euro kun je ook anders inzetten, voor groepen die toch al kansarm zijn. En als je de administratieve lasten wilt verlaten, waarom dan niet een forfaitair bedrag van bijvoorbeeld € 2.000 voor mensen uit die kansarme doelgroepen?” ■ Activa | Nummer 3 - 2018 Fotog r a f i e Pau l To lenaa r
26 Online Touch Home