voorwoord Beste lezer, Wat is wijs…? Die vraag stel ik mijzelf regelmatig en even vaak merk ik dat het niet altijd lukt om een passend antwoord te geven. Oplettend zwijgen is soms een oplossing, zowel voor een coach als bestuurder! En jij, vind jij je zelf wijs? Welke situaties schieten jou te binnen, waarbij mensen je achteraf teruggaven dat je wijs hebt gehandeld? Wat maakte dat het anders was dan ‘gewoon verstandig’? Misschien herken je dat wijsheid vrijwel altijd gaat over een specifieke reactie op een situatie. Het gaat nooit over waarheden. Waarheden kunnen we immers opzoeken of navragen. Wijsheid vraagt om een inschatting. In die inschatting zit een universeel element en iets heel persoonlijks. Het universele gaat over ‘waarden’ die in elke situatie belangrijk zijn, zoals rechtvaardigheid, respect, vrijheid etc. Het persoonlijke gaat over de manier waarop we de afwegingen maken. Daarbij moeten we ook onze eigen ‘filters’, de grenzen van ons eigen perspectief, een beetje kennen. Tijdens coaching worden heel wat afwegingen gemaakt. Meestal gebeurt dit in een ‘split second’ tijdens het gesprek, soms weloverwogen bij de voorbereiding. Gelukkig gaat aan dit ‘split second’-moment heel wat reflectie vooraf. Tijdens de opleiding en de intervisie reflecteren we op onze keuzes en houden we onze filters tegen het licht. Als je als coach vooral aardig wil zijn en daardoor een coachee niet durft te confronteren, kan het zijn dat de coachee tekortgedaan wordt in zijn of haar persoonlijke ontwikkeling. Als je te confronterend bent, kan het de coachee blokkeren in zijn ontwikkeling. Daarom is zicht hebben op onze filters, onze rationalisaties, belangrijk. We moeten ze kennen! Zonder die kennis loop je het risico om op een dwaalspoor te komen. De Commissie Klachtbehandeling ziet daar de voorbeelden van. Het kennen van onze filters is overigens geen garantie dat het altijd goed uitpakt. We kennen allemaal de spreekwoordelijke wijsheid achteraf. Ik zie steeds vaker dat we elkaar de maat nemen, met de wijsheid van achteraf. En als gevolg daarvan weer meer regels maken om fouten te voorkomen. Alleen helpen regels ons niet naar perfectie. Hoe weeg je wat je zegt op welk moment? Ik zou een pleidooi willen houden voor de liefde als hoogste wegingsfactor. Voor de ander, voor jezelf, voor de wereld. In de liefde zit voor mij ook accepteren dat niet alles perfect is. Jij niet, ik niet, dynamieken niet en systemen niet. Benoemen, leren, vergeven en weer doorgaan. Het is vanuit dát verlangen, dat ik hoop dat coaches die een klacht hebben gekregen en daarop gereflecteerd hebben, bij NOBCO blijven. Juist ook in de coachruimte is liefde belangrijk. Het biedt de coachee de veiligheid om alles te kunnen bespreken, zonder oordeel van de coach. Niet omdat je niets vindt, maar omdat je de ander wilt leiden op de weg van keuzes maken. Dat vraagt soms spreken en soms zwijgen. Net wat wijs is. 3 Met hartelijke groet, Marieke Jellema ‘Ik zou een pleidooi willen houden voor de liefde als hoogste wegingsfactor’
4 Online Touch Home