Evidence-based practice in coaching: een psychologisch perspectief De coach die evidence-based wil werken kan tools en technieken gebruiken die hun oorsprong vinden in een van de erkende wetenschappen zoals management, sociologie, filosofie en psychologie. In dit stuk zal getracht worden om meer inzicht te geven in hoe de coach concepten en technieken uit de psychologie kan toepassen in zijn eigen praktijk. Tekst: Sanne Peeters Evidence-based practice (EBP) is een besluitvormingsproces waarbij er zorgvuldig, expliciet en oordeelkundig gebruik wordt gemaakt van het beste bewijs dat op dat moment beschikbaar is, met als doel om beslissingen te nemen samen met (in dit geval) coachees om zo de kwaliteit van coaching te verbeteren. Individuele expertise dient hierbij geïntegreerd te worden met het best beschikbare bewijs uit systematisch onderzoek (Sackett et al., 1996). Briner and Rousseau (2011) identificeerden drie algemene kenmerken van evidence-based practice. Evidence-based practice: 1) integreert de eigen expertise met resultaten uit onderzoek; 2) is een actief proces om de best beschikbare informatie/kennis te verkrijgen, indien mogelijk door wetenschappers, onderwijzers en behandelaars bij het proces te betrekken; 3) maakt gebruik van systematische reviews om alle beschikbare en relevante informatie te beoordelen, in plaats van te vertrouwen op enkelvoudige onderzoeken. De studies die in een systematisch review worden beschreven, kennen een bepaalde hiërarchie gebaseerd op evidentie. Deze hiërarchie wordt vaak toegepast om te toetsen of het gebruikte onderzoeksdesign aan de norm van evidence-based practice voldoet. Coaching is interdisciplinair Binnen coaching is het moeilijk om aan de eisen van evidence-based practice te voldoen. Dit komt met name door de aard van coachingsinterventies. Onderzoeken naar coachingsinterventies zijn gevarieerd, maar vallen vaak onder een van de volgende vier disciplines: management, onderwijs/adult learning, filosofie en psychologie. Uit onderzoek naar coaching komt naar voren dat persoonlijke ontwikkeling en prestaties/productiviteit binnen organisaties belangrijke uitkomstmaten zijn, waarbij beide uitkomsten benadrukken dat er een gedragsverandering zal plaatsvinden bij de coachee (Grant, 2000; Lai, 2014). De grote diversiteit aan coachingsinterventies en uitkomstmaten maakt het moeilijk om de relevante evidentie te integreren om zo theoretische kennis op te bouwen voor evidence-based practice in coaching. De rol van psychologie in de coachingspraktijk Onderzoek heeft uitgewezen dat het toepassen van concepten uit de psychologie in coachingssessies een belangrijk element is voor de verbetering van evidence-based practice (Grant, 2008). Dit komt deels omdat ten eerste psychologie een theoretisch onderbouwde wetenschap is die ten grondslag ligt aan de gedragsprocessen en het begrip van menselijke verandering. Ten tweede is psychologie een erkende academisch studie. Er wordt verwacht dat coaches met een opleiding in de psychologie in staat zijn om evidentie en wetenschappelijke theorieën te gebruiken om een verantwoorde keuze te maken tussen diverse evidence-based technieken. Gezien het feit dat een deel van coachees enige mate van geestelijke problematiek kan vertonen, is kennis op het gebied van geestelijke gezondheid voor de coach een welkome aanvulling om tijdig een klinisch relevant probleem te herkennen en – indien nodig – de coachee door te verwijzen naar een hulpverlener. Verder zal de psycholoog-coach bekend zijn met diverse psychologische processen die een coachee kan doormaken. Dit kan bijvoorbeeld zijn op het gebied van gedragsverandering. Een psychologische vooropleiding zou een coach kunnen helpen om tijdig psychische problematiek te identificeren, maar het is niet een vereiste. Belangrijk is om als coach bewust te zijn dat er psychische/ geestelijke problematiek aanwezig kan zijn bij de coachee en om de grens van eigen kunnen en kennen te weten, zodat indien nodig, tijdig gesignaleerd en doorverwezen kan worden.
13 Online Touch Home