SCENOGRAFIE VOOR OPERA OP LOCATIE De jonge scenograaf en kostuumontwerpster Fleur Ummels (24) neemt je mee in het plaatje van La Traviata in Opera Compact stijl. Wat ga je zien in de uitdagende locatie-opera in de Sappi Papierfabriek? Welke sfeer beoogt ze en welke rol is daarbij weggelegd voor het decor, de kostuums, de plek van de koren, de musici en van jou? In 2022 studeerde ze af aan de Toneelacademie Maastricht, afdeling scenografie en kostuumontwerp. Als kind was ze al gefascineerd door theater en van opa en oma leerde ze naar Verdi en Puccini te luisteren. Als kostuum-assistent werkte ze onder andere in Wenen samen met Nina Spijkers aan Die lustige Weiber en in Barcelona en Wenen aan Il trittico en Die letzte Verschwörung onder regie van Lotte de Beer. La Traviata, samen met regisseur Sybrand van der Werf, is haar eerste grote productie op eigen benen. “In Barcelona beleefde ik een echt WAUW gevoel bij de productie. Muziek, spel en beeld kwam allemaal samen. Dan weet je dat het goed zit. Ik ben enorm trots dat ik, in het eerste jaar na mijn afstuderen, deze kansen krijg.” HOE VOELT HET BIJ OPERA COMPACT? “Toen Sybrand me belde om een kopje koffie te drinken en het te hebben over deze productie voelde ik dat meteen als een compliment. Vanaf januari zijn we volop aan de slag en is het een proces van pieken en dalen. Ik leer enorm veel en ik merk ook heel duidelijk het verschil tussen een voorstelling in een theater en op locatie werken. De een met wat meer vanzelfsprekendheden, de ander volop uitdagingen. De meeste mensen kennen de Sappi Papierfabriek in Maastricht wel, maar zijn er nog nooit binnen geweest en dat alleen al heeft impact op de voorstelling.” WAT GAAN WE ZIEN QUA DECOR? “De fabrieksruimte is een kille ruimte met veel beton en ijzer: vast, koud en hard. Als contrast voegen we daar touwen aan toe; hangend, natuurlijk, flexibel materiaal. Tijdens de voorstelling bewegen en verplaatsen we die touwen en - samen met de schaduwen ervan - creëren we verschillende beelden, gevoelens en locaties. Figuurlijk gezien roepen we de vraag op wie de touwtjes nu eigenlijk in handen heeft. Het publiek zit midden in het decor en maakt deel uit van het geheel. Samen met Sybrand en de techniek voegen we hier als laatste het licht aan toe. In een donkere ruimte is de schemering van een klein lampje al genoeg om een sfeerbeeld te geven. Daarbij is de ruimte van de fabriek zelf zo mooi en zo puur, dat het bijna zonde zou zijn daar veel aan te doen. Een prachtig beeld voor het verhaal dat we willen vertellen. De kaalheid en de leegte ten opzichte van de figuren die daarin rond bewegen.” HOE SLUITEN DE KOSTUUMS DAARBIJ AAN? “Toen Sybrand me bij het eerste gesprek vertelde wat hij graag zou willen voor de voorstelling en het daarbij horende beeld, inspireerde hij me met de gedachte dat hij Violetta juist niet in de slachtofferrol wilde plaatsen in de mannenwereld waarin ze zich bevond. Ze moest kracht uitstralen gecombineerd met de vraag of dat wel kan en mag. Ik ontwierp een kostuum bestaande uit delen van een mannenpak. Elementen die als een origami in elkaar zouden moeten vallen, maar dat nu juist net niet doen. Opgeknipt en weer in elkaar gezet, een jurk van restjes. 20 LA TRAVIATA VERDI / VAN PROOIJEN
21 Online Touch Home