Zo maakte ik dus mee dat de douane eerder instapte dan normaal. Gewapend met schroevendraaiers en ander gereedschap werden in alle coupés de panelen losgedraaid en de smokkelwaar in beslag genomen. Niemand in de coupés wist hoe de smokkelwaar achter die panelen terecht was gekomen. Iedereen deed of zijn neus bloedde. Als je zou zeggen dat het van jou was riskeerde je een fikse boete en was je je smokkelwaar toch ook kwijt. Zwijgen was het devies. Toen we in Oldenzaal arriveerden stonden we langer stil dan normaal. Er verschenen karren op het perron en alle smokkelwaar werd hierop geladen. Honderden sloffen waaronder ook de mijne… De Plaat. Hier stonden eskadronsgewijs de voertuigen opgesteld en ook vond hier het onderhoud plaats De meeste beroepsmilitairen woonden in het officiers- of onderofficiershotel. Als zij getrouwd waren woonden ze met hun families in de omgeving. In Zeven waren er zelfs een drietal wijken -de Siedlungen- speciaal voor de Nederlandse militairen en hun gezinnen. Er was een speciale winkel, de Cadi-winkel, met specifieke Nederlandse producten. Er waren ook Nederlandse scholen, met Nederlandse leerkrachten en er was een Nederlandse polikliniek. De Nederlandse militairen mochten belastingvrij kopen, zoals hiervoor al beschreven. Voor de beroepsmilitairen waren er zoals gezegd nog ruimere mogelijkheden. Dat was o.a. te zien aan de normaal gesproken te dure auto’s die werden aangeschaft. Er was dan ook geen ander Duits stadje in de grootte van Zeven met zoveel autodealers. Van de mogelijkheid om belastingvrij een auto aan te schaffen werd uitgebreid gebruik gemaakt. Naast de VW-kevers werden ook Mercedessen (fa. Lange), Volvo’s (fa. Haack) en meerdere sportieve Amerikaanse auto’s op de legerplaats waargenomen. Een collega was begin 80’er jaren wel geïnteresseerd in een Mercedes 250 combi en bezocht de plaatselijke dealer “firma Lange”. Daar werd hem te verstaan gegeven dat hij een verzoek voor een proefrit moest indienen. Zo ging het in die tijd. Het verzoek werd beoordeeld alvorens men toestemming voor die proefrit gaf. De Duitsers reden toen niet in een Mercedes maar in een “Daimler”, de naam van de overkoepelende organisatie. Een rechthebbende op belastingvrij kopen kon maandelijks ook een rantsoen belastingvrije benzine- diesel- of gasbonnen kopen, waardoor het autorijden een stuk goedkoper werd. Nadat de dienstplicht op 1 augustus 1996 werd opgeschort werden in voorkomend geval ook de huzaren en anderen op de legerplaats Seedorf woonachtigen rechthebbend. Dit leidde in toenemende mate tot misbruik van het privilege om belastingvrij te kopen. De Nederlandse militairen hadden ook wel wat te verteren. De beroepsmilitairen kregen een (belastingvrije) toelage die zo’n 50% van het basissalaris bedroeg. 114
116 Online Touch Home