Men trof daar natuurlijk ook de plaatselijke (mannelijke) bevolking die altijd zeer geïnteresseerd was in den Holländer. Het viel wel op dat in de gesprekken de Duitse bargenoot soms zei in de oorlog dienst te hebben gedaan, maar dan wel altijd als Sanitäter (Hospik). Na een aantal biertjes gaf ‘Herr Wirt’ aan dat hij een rondje van het huis gaf en hij vertelde dat het een bijzonder drankje was. Men stond altijd open voor nieuwe belevenissen. ‘Herr Wirt’ schonk de glaasjes vol en deed voor hoe je dat moest drinken. Hij stak met een aansteker de inhoud aan en een blauwe gloed was zichtbaar. Daarna blies hij krachtig de vlam uit en sloeg de inhoud naar binnen. Daarna waren de kaderleden aan de beurt. Het resultaat was dat velen hun snorren, tongen en lippen verbrandden. Het bleek om Ratzeputz te gaan. Het spul is met 58% alcohol inderdaad brandbaar. Nadien werd toch met dubbele tongen en verbrande lippen het lied ‘Prost, prost, Kamerad! Prost, prost, Kamerad! Wir woll'n noch einen heben. Prost-prost, prost, prost…’ gezongen. 1983 SSV-Esk 103 Verkbat; geneeskundig peloton ‘Het barre leven'… Een anekdote over een opmerkelijke opperwachtmeester. Owi B, een vrolijke vent die vaak liep te mopperen en regelmatig commentaar had op commandanten. Tijdens een oefening was er weer tijd voor een weekend-break. De oefening werd op de zaterdagavond na het onderhoud stilgelegd en het personeel mocht zich verpozen in de plaatselijke kroeg. De opper zat met wat collega kaderleden aan een tafeltje in een stampvolle Gaststätte en betrokkene zat weer eens zijn gal te spuien over alles en nog wat en wond zich ook zichtbaar op over het gedrag van een luitenant. Die betreffende luitenant zat aan de bar met zijn rug naar zijn tafel. De collega’s wisten wel hoe zij de betreffende opper konden ‘opnaaien’ en dat bereikte het hoogtepunt toen zij hem erop wezen dat de luitenant zich op zeer korte afstand van hem bevond. Ook hij zag dat en hij wond zich zo op dat hij een fles curry ketchup pakte en deze uitkneep over de rug van de luitenant. De luitenant merkte daar niets van want hij was in een diepgaand gesprek gewikkeld. Na enige tijd kwamen er een tweetal zeer net geklede Duitse echtparen binnen die aan de waard vroegen waar zich de gelegenheid bevond waar zij verwacht werden. De waard verwees hen naar een ander vertrek in de Gaststätte waarna zij zich tussen het tafeltje van de opper en de bar moesten manoeuvreren. De behoorlijk corpulente Duitse heer drong zich tussen de menigte door en schuurde daarbij met zijn buik tegen de besmeurde onderrug/achterwerk van de luitenant. De gevolgen lieten zich raden, maar de Duitser had toen nog niets door. De opper vond het daarna ook nog nodig om de luitenant de schuld te geven. De vertoning deed een beetje denken aan Mister Bean in Steak Tartare. 120
122 Online Touch Home