Out of bounds en de paus Begin zeventiger jaren had men in op veel plaatsen in Duitsland overlast van zich misdragende, vooral Engelse, troepen in cafés en nachtclubs. De horecaondernemers hadden dan ook vaak het bord ‘Out of bounds’ op hun deur aangebracht. Dat bord gold eigenlijk voor alle mensen die niet welkom waren en gaf aan dat de eigenaar controle wilde op wie wel binnen mocht komen. Opperwachtmeester Willem ging op een oefening, tijdens een weekend break, naar een nachtclub met gezellige meiden. Het was een besloten club met ‘Out of bounds’ op de deur. Opper Willem belde aan en hij kreeg door een luikje te horen dat hij niet welkom was. Willem gaf niet op en belde meerdere keren aan met steeds hetzelfde antwoord. Na de zoveelste keer was de portier het zat en stak zijn hand door het luikje om zodoende Willem te raken. Willem sprong opzij, de portier verwondde daarbij zodanig zijn vingers dat ziekenbezoek en marechaussee onderzoek noodzakelijk waren. Er was hier gelukkig sprake van zelfverdediging… Willem had tijdens een oefening ter voorbereiding van de weekendlocatie, kwartier gemaakt. Het eskadron was of al eerder ter plekke dan verwacht of Willem had zich in de aankomsttijd vergist In ieder geval stond het voltallige eskadron al een tijdje te wachten op de nabijgelegen Bundesstrasse. De bataljonscommandant kwam zich toevallig op de hoogte stellen toen hij de colonne opgesteld zag staan en vroeg uiteindelijk waar de opper wel was. Een kwartiermaker informeerde de BC dat de opper zich in een woonhuis bevond die hij ook als kwartiermaker had geregeld. De overste betrad het huis en vond de opper, op aanwijzingen van de bewoner, onder de douche. De overste vroeg door de badkamerdeur aan de opper waar hij mee bezig was. De opper vroeg wie de vragensteller wel was. De overste antwoordde: “Uw bataljonscommandant!’. Willem dacht dat hij voor de gek werd gehouden en gaf als antwoord: “En ik ben de paus en ik sta onder de douche!’. De overste toonde zich “not amused”. 1970 B-Esk: wmr 1 Joop Vermeulen ontvangt van ritm George Eleveld de medaille voor 12 jaar langdurige, eerlijke en trouwe dienst. Achter de ritm, elnt Renie Meeder. Rechts owi Willem Dekker Zoals vele cavaleristen had ook Willem een gehoorprobleem en kreeg hij een modern gehoorapparaat aangemeten. Toen hij weer op het eskadron verscheen vroeg men geïnteresseerd naar zijn nieuwe aanwinst. Hij antwoordde bits: “Klote, gewoon klote, vroeger had ik zo’n ding met draden met een kastje op mijn borst en als iemand weer wat te zeiken had trok ik de draden uit het kastje en dan verstond ik hem verder niet…” Het soms bijzondere, afwijkende optreden van commandanten en manschappen’ droeg bij tot een meer ontspannen sfeer in die toch wel spannende tijd van de Koude Oorlog. Een tijd om nooit te vergeten en om nu met een glimlach op terug te kijken. 216
218 Online Touch Home