Ook werd vooraf gecoördineerd dat de bevoorrading ruim voor de opstellingen werd opgevangen door een lid van het peloton. Vandaar werd het bevoorradingsvoertuig met gedoofde lichten naar de opstelling begeleid. Het was vaak een hele toer voor de foef om de verstopte en goed gecamoufleerde pelotons te vinden. Bij terugkeer werden de gevulde blauwe afvalzakken weer meegenomen, goed voor het milieu, maar ook voor de sporendiscipline. Over de kranten het volgende; bij het bataljon kwamen dagelijks zo’n 25 kranten aan. Telegraaf, Volkskrant, AD en soms Trouw. Er werden direct na aankomst zoveel kranten onder de armen verdeeld dat per eskadron nog maar 5 kranten overbleven, en per peloton één. Dat was meestal Trouw. Door deze wijze van bevoorrading hoefden de voertuigbemanningen niet terug te vallen op hun eigen ijzeren voorraad voor 72 uur. Die voorraad kon gebruikt worden zodra er contact was gemaakt met de vijand en er niet meer direct bevoorraad kon worden. Gamellen Er waren nog wel meer mogelijkheden. Helikopters maakten bijvoorbeeld gebruik van zogenaamde Forward Air Refueling Points (FARP). Dit waren verder naar voren gelegen, verdekt opgestelde, landingsplekken waar de helikopters werden bevoorraad. Hierdoor hoefden ze niet terug te vliegen naar een ver afgelegen vliegveld. Er werd ook wel herbevoorrading door het treinenbataljon, in onze situatie van 41 Pabrig, gecamoufleerd verstopt in boscomplexen in het achtergebied. Hier kon je dan als eenheid langsrijden en je voertuigen bevoorraden. Tot besluit van dit hoofdstuk het volgende voorval: Tijdens de oefening Spearpoint in 1984 maakte het A eskadron deel uit van de vijandelijke troepen. De oefening Spearpoint was een oefening waarbij het Engelse leger hun oorlogsopdracht beoefende. Naast de in de BRD gelegerde Engelse troepen werden er ook extra eenheden uit Groot-Brittannië aangevoerd. Deze oefening was de grootste Engelse oefening na de Tweede Wereld Oorlog. Op de eerste dag van de oefening wist het A eskadron door de vijandelijke Engelse linies te breken en de verkenningspelotons drongen zelfs door tot in het Engelse achtergebied. Een verkenningsvoertuig o.l.v. een wmr trof in een boscomplex een grote hoeveelheid opgeslagen onbeheerde oefenmunitie aan van onze Engelse vijand. Een andere daar al aanwezige verkenner, de wmr 1 S, wist te melden dat er verderop in het bos een aanhangwagen stond met daarin een paar slaapzakken en o.a. een koker met daarin een kaart van Groot-Brittannië. De eerstgenoemde wachtmeester nam de kaart mee als trofee en na te zijn teruggekeerd in zijn opstelling kwam tot zijn verrassing bij het uitrollen van de kaart een oleaat tevoorschijn met alle vijandelijke opstellingen. Binnen de kortste tijd was dit oleaat onderweg naar de M577. Commandant A eskadron, ritmeester van der A. stuurde het oleaat snel door naar de divisie. Een ongekend succes. Al op de eerste dag van de oefening waren de vijandelijke oorlogsplannen in onze handen en het munitiecomplex in het bos kon vernietigd worden verklaard. Zonder logistiek geen gevecht. Vele veldheren hebben dat op een pijnlijke wijze moeten ervaren. Zo ook onze “oefenvijand”. Niet alleen omdat de tegenstander op de hoogte was van hun plannen maar ook raakten zij hun munitieopslag in hun achtergebied kwijt. Bewaking daarvan zou dit hebben kunnen voorkomen. 52
54 Online Touch Home