Ik trok mij terug in onze tent, die maar net iets groter was dan een pubtent, om het daar tezamen met mijn beide collega PC’n wat bewoonbaarder te maken. Voor het eerst in mijn leven zag ik het wonder van de “Aladdin” kachel, die ons de nodige warmte moest gaan geven. Noch ik, noch mijn collega kornet Kleijn, hadden het monster ooit eerder gezien, laat staan dat we wisten hoe we het apparaat moesten bedienen. Gelukkig was de derde PC iemand met KMA-ervaring, die wist dus hoe het apparaat aan de praat gebracht moest worden. Zo gezegd, zo gedaan. De luitenant kreeg het ding vlekkeloos aan de praat en daadwerkelijk, toen eenieder van ons gereed was met het inrichten van zijn slaapstede, brandde het apparaat als een tierelier. We begonnen ons al aardig thuis te voelen in de ietwat primitieve omstandigheden. Na ons overtuigd te hebben dat onze tent in orde was, vertrokken wij naar de officiersmess om ons te verpozen en te dineren. Op deze avond vierden wij ons Entre-Nous bij het bataljon en het was best wel gezellig, hoewel ik uit mijn studententijd wel iets anders gewend was. Misschien wel hierdoor was ik één van de eersten die het voor gezien hield en mij, via de pubtenten van de maten, op weg begaf naar mijn eigen onderkomen. Daar het licht in het bivak reeds was gedoofd, kroop ik mijn tent binnen om mijn zaklamp te pakken, die op mijn slaapplek lag. Ik voelde en rook dat er iets aan de hand moest zijn. Toen ik het licht ontstoken had en in het rond keek, zag ik de enorme ravage die het monster had aangericht. Zonder mij te bedenken greep ik iets waaronder ik kon slapen en kroop weer naar buiten. Onder de eerste de beste boom ben ik maar gaan liggen en wat er verder die avond is gebeurd is compleet aan mij voorbijgegaan. De volgende morgen, het was zondag, zag ik bij daglicht de omvang van de verwoesting die de “Aladdin” had aangericht, het monster waar we in eerste instantie zo blij mee waren geweest. We hadden snel door wat er mis was gegaan. Een “Aladdin” ontsteken is geen kunst, alleen de controle daarop is het probleem. Toen wij in de mess waren en de kachel goed warm was, is hij door gebrek aan deskundig bijstellen gaan walmen. De gehele avond had een vettige zwarte walm onze tent gevuld. Alles wat zich in de tent bevond was ernstig aangetast. Een laag roet van wel twee centimeter dik lag in de gehele tent, ook op onze PSU en kleren. Alles was gitzwart. Het huilen stond ons nader dan het lachen en dat voor de ogen van alle huzaren. Nog nooit hebben we in ons leven zo hard gewerkt als op die zondag, ondanks alle “grappige” opmerkingen en aantijgingen van het beroepskader. De schade werd op collegiale wijze geregeld en de stomerij is er rijk aan geworden. De “Aladdin” is daarna alleen nog onder deskundige leiding ontstoken. Een nog veel belangrijkere les hebben we ervan geleerd, namelijk: de zaken goed te doen, te vragen als je iets niet weet, te overdenken wat je doet, maar vooral controle. Eén naam ontbreekt nog aan dit verhaal, de naam van de beroeps PC. Deze PC speelde bij het 25-jarig bestaan wederom een cruciale rol. Het was de latere bataljonscommandant, lkol P.E. Selles”. 92
94 Online Touch Home