Inmiddels was de Bult Francis uitgegroeid tot een jaarlijks weerkerende grootste gebeurtenis, die voor deelnemers en toeschouwers vaak bijzonder spannend verliep. Er werd gestreden volgens een strikt en onverbiddelijk reglement geënt op de "Canadian Army Trophee" (C.A.T.), een internationale tank-schiet-wedstrijd. Ook de Nederlandse Cavalerie (tank) eenheden namen hieraan deel. Overigens werden Nederlandse tankeenheden ook in deze wedstrijden regelmatig kampioen. Dit ook weer tot grote frustratie van de buitenlandse eenheden die, in tegenstelling tot de Nederlandse eenheden, bestonden uit beroepsmilitairen. Van elk tankeskadron en van elk eskadron van de verkenningsbataljons deed een team van twee tankbemanningen mee. Zeer in het kort kwam het erop neer, zodra er een doel werd gepresenteerd, om binnen dertig seconden met het eerste schot een treffer te boeken, want die was 500 punten waard. Tevens waren er bonuspunten te verdienen met tijdwinst en overgehouden munitie. Het bleek dat een team die het doel niet tijdig wist te raken in de meeste gevallen kansloos was voor de eindoverwinning. 1993 was sowieso een topjaar. Buiten de Bult Francis cup wist het B-Esk ook nog de zilveren PRI (tirailleurpeloton o.l.v. Wmr1 van Schaik) en de zilveren Patroon (verkenningspeloton) te winnen. De Boeselagerprijs uit 1979 (Eerste plaats), geflankeerd door het door 103 in 1994 gevoerde fanion 102
104 Online Touch Home