Staand in zijn M113 C&V een snorgebaar met de linkerhand en een groet met de rechterhand brengend, dat mocht weliswaar niet, maar het kon wel, en Frits zat er niet echt mee! Voor ons jonge kornetten was het een voordeel dat Harm een binnen slaper – en –drinker – was. Ik herinner me dat we bij terugkomst op de kazerne na een oefening van twee weken direct de officiersmess bezochten. Om er, na 2 weken nauwelijks slaap en 3 biertjes en wat sterkers verder, rollend en reeds half slapend weer uit te rollen. Gelukkig lag de legering aan de andere zijde van de straat. Ik heb nooit begrepen trouwens waarom dat buiten de hekken van de kazerne was. Veiligheid technisch nu ondenkbaar en dat had het toen ook moeten zijn. In het officierscasino werden we keurig geholpen door de dames van de StoV, de Standort Verwaltung. Als je een schaal omhooghield en vroeg: “Genädiges, ich möchte gerne Käse”, dan was het antwoord steevast: “Ja, das glaube ich, dass möchten Sie allen gerne, nicht? “ Tijdens het gebed voor de maaltijd, de ritmeester was tafelpresident, zwaaide de deur open en kwam de nieuwe dienstplichtig tandarts binnen. Waarop de tafelpresident zeer hoorbaar verzuchtte: “Kun je (profaan scheldwoord door scribent weggelaten) niet zien dat we zitten te bidden?” Deze tandarts had handen als kolenschoppen, dus je zocht wel uit welke tandarts je wilde. Overigens viel in de stoel je mond, ik was 23, vanzelf wel open. Tegen het plafond hing de centerfold van de meest recente Playboy. Ook ondenkbaar tegenwoordig. In mijn peloton had ik de huzaar Van E. Hij was voorbestemd om plv. Groepscommandant van de Golfjes (niet het merk auto maar de tirailleurs) te worden. Van E. was een onversneden Hagenees met, uit protest tegen de opkomstplicht, zijn haren tot ver op zijn rug. Pogingen hem te kortwieken waren gestrand dus hij bleef er onkrijgshaftig en 103-onwaardig bij lopen. Tot er onderhoud voertuigen moest plaatsvinden en er dus gewerkt moest worden met draaiende delen……..zijn keuze: haarnetje of kortwieken. Zijn voorbestemde positie heeft hij nooit behaald. Van huzaar 1 werd hij weer gedegradeerd nadat hij feitelijke insubordinatie had gepleegd. Tijdens een exfiltratieoefening in de Harz weigerde hij nog één stap te zetten: “Geen punt Van E., wij gaan door en geef je strepen maar hier!” Die strepen heb ik ter plaatse aan een geschikte huzaar overhandigd. Dat mocht niet, dat kon niet, maar het gebeurde wel. 1986 B-Esk; exercitie o.l.v. owi Pedro Haans, voor de wmr Rotmans en de latere lnt Lammerse Een andere bijzondere huzaar, ook een tirailleur, was de huzaar W. uit Amsterdam. We verdachten hem er al eerder van het niet zo nauw te nemen met het ‘Mein und Dein’. Tijdens de controle van zijn kast, de MIO was daar een mooie gelegenheid voor, bleek al snel dat hij toch echt meer PSU had dan rechtmatig. Maar dat was hem allemaal in bruikleen gegeven, was zijn zwakke verweer. Op 15 december werd hij echter op heterdaad betrapt in de NAAFI-shop met een CDspeler (die waren toen gloednieuw en erg duur) onder zijn jas. Op 18 december zou onze lichting afzwaaien, nog net voor de feestdagen naar huis dus. Behalve voor W., want dit vergrijp diende strafrechtelijk te worden afgedaan. Nu was de ritmeester ook een tijdje kapitein bij de KMar geweest, dus met een kort belletje kreeg hij het voor elkaar de zaak tuchtrechtelijk af te doen. W. zat dus met Kerst en Oud & Nieuw ‘achter de wacht’ om zijn 14 dagen verzwaard uit te zitten. 122
124 Online Touch Home