“EINDE ACTIE, TREFFERS, KANON STOP!” Met deze woorden werd een actie beëindigd. Een actie die begonnen was met de woorden “Contact wacht uit”. Bij het 25-jarig bestaan startte de actie met het uitbrengen van de kroniek “25 jaar 103 Verkenningsbataljon”. Nu, bij de 60-jarige verjaardag, hebben we de actie beëindigd met dit boekwerk. Maar is het dan gereed na de woorden: “Treffers kanon stop”? Of moeten er nog hulzen geraapt worden? Onderhoud na het vuren of onderhoud na het gebruik, worden uitgevoerd? Het laatste hoofdstuk van dit boekwerk willen we vullen met “nabranders”. Wij, de samenstellers, hebben met dit boek beoogd om verhalen en herinneringen los te maken. Bij ons lukte dat. Toen we dachten het boek af te hebben, kwamen er toch weer verhalen naar boven die we nog niet hadden gedeeld. Voor 103 Verkbat mag het boek gesloten zijn, maar zolang de herinneringen levend worden gehouden blijft het bataljon in leven. Daarom delen we graag nog enkele herinneringen met u. De Commandopost van de bataljonsstaf 1. Geluid en lichtdiscipline Minstens eenmaal in de tien maanden diende het optreden van de gehele bataljonsstaf te velde te worden beoefend. De voorbereiding kostte menig zweetdruppeltje, want er moest heel wat van stal gehaald worden. Voorschriften werden geraadpleegd, de BOG, EOG en de TD werden gemaand om haast te maken met de reparaties van voertuigen en materieel. Maar dan brak het moment aan dat ook de bataljonsstaf zich in volle omvang in de strijd stortte. Dat kwam eerst tot uiting ná de verplaatsing naar het oefengebied dat daarvoor was aangewezen. De bataljonsadjudant was met de kwartiermakers reeds vooruitgesneld om in dat gebied een geschikte locatie voor de bataljonsstaf te verkennen en voor te bereiden. De kwartiermakers bestonden niet alleen uit de motorordonnansen, maar ook verbindingsspecialisten en andere vertegenwoordigers van de secties wiens expertise bij het verkennen noodzakelijk geacht werd. Na het arriveren van de bataljonsstaf met zijn vele voertuigen op de verkende locatie, kregen de secties hun plaats toegewezen. Zo werkte de sectie 1 (personeelszaken) altijd samen met de sectie 4 (logistiek) en de sectie 3 (operatiën) samen met de sectie 2 (inlichtingen). De kwetsbare bataljonscommandopost opereerde tot zo’n 20 kilometer achter de eskadrons. Daarom werd er ook vanuit de bataljons CP vaak een vooruitgeschoven CP ingericht, bestaande uit een M577 met daarin (plaatsvervangende) bevelvoerende officieren. Soms was dit ook noodzakelijk om de verbindingen te optimaliseren, want ondanks de inzet van relaisstations verliep die niet altijd naar wens. Een heel verschil met de hedendaagse communicatiemiddelen. Nadat de camouflage zorgvuldig was aangebracht, de verbindingen getest, de wachtposten uitgezet en verder alles in gereedheid was gebracht om met de daadwerkelijke oefening te beginnen, werd ook uitdrukkelijk gewezen op het belang van de geluid- en lichtdiscipline. Er moest rekening worden gehouden met infiltratie van de vijand. 206
208 Online Touch Home