Zo’n melding zou ten onrechte kunnen worden geïnterpreteerd als een grotere groep voertuigen. De geverifieerde inlichtingen gingen daarna via de Sectie S2 van het bataljon naar de hogere eenheid. De machtsverhoudingen tussen enerzijds de NATO en anderzijds het WP waren zodanig dat er hooguit een tijdelijk overwicht van WP troepen op de verdedigingslinie zou kunnen ontstaan. Er werd uitgegaan dat er bij een aanval een verhouding van minimaal 3 op 1 nodig was om die te doen slagen. Bij een mogelijke doorbraak hield de NATO de mogelijkheid open van de inzet van (tactische) kernwapens. Dit werd de “Flexible Response” genoemd. Er wordt heden ten dage van uitgegaan dat het Warschaupact überhaupt niet in staat geweest zou zijn tot een grootschalige aanval. Niet alleen door de toen door de Sovjet-Unie gevoerde oorlog in Afghanistan (1979-1989), maar ook vanwege de deplorabele staat waarin het WP-materieel zich bevond. In 1988 beschikte het WP nog over 995.000 grondtroepen tegenover 786.000 bij de NATO. Verder over 18.800 tanks, 8.700 pantservoertuigen, 11.100 stukken artillerie en 2.100 mortieren t.o.v. 12.800 tanks, 4.400 pantservoertuigen, 3.100 stukken artillerie en 1.100 mortieren aan NATO-zijde. Weliswaar zou het WP daarmee plaatselijk een overwicht hebben kunnen creëren, maar het zou nooit op een benodigde totale overmacht uitgekomen zijn. In deze jubileumuitgave wordt ingegaan op het optreden van de Nederlandse troepen en die van ons bataljon ten tijde van de Koude Oorlog. Maar wat waren toen de plannen van het Warschaupact? In 2006 werd een mogelijk scenario bekend toen Poolse stafkaarten en operationele plannen uit 1970 openbaar werden. Onder deze plannen stond de handtekening van de toenmalige Poolse generaal en latere president van Polen, Jaruzelski. De militair-historische ladekasten in Moskou blijven helaas voor ons gesloten. Militair historicus Hoffenaar zegt daarover: "Pas als die archieven opengaan, kun je een volledig en juist beeld schetsen”. Uit het gepubliceerde materiaal blijkt volgens de historicus, dat de Warschaupactlanden onder leiding van Moskou bij een aanval in één keer alles wat maar mogelijk was zouden inzetten. Na een “Blitzkrieg” van zes dagen moesten de troepen van het Warschaupact op het strand van Scheveningen staan. Op de Poolse kaarten staan niet alleen atoomaanvallen getekend bij zes grote Nederlandse steden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Zwolle en Apeldoorn, maar ook bij de havens van Antwerpen, Emden, Bremen en Hamburg, vitaal voor de aanvoer van versterkingen van NAVO-troepen onder andere uit de USA. De originele militaire stafkaart uit 1970 uit de Poolse militaire archieven is 3 bij 3 meter groot 30
32 Online Touch Home