Inleiding van de redactie Een herinneringsboekje uitgeven, eigenlijk is dit een traditie. 35 jaar geleden, het bataljon bestond toen 25 jaar, mocht ik, Fred Kerkhof, als jong wachtmeester der eerste klasse het boekwerkje “CONTACT WACHT UIT” samenstellen. Deze kroniek beschreef een aantal wetenswaardigheden betreffende het 103e Verkenningsbataljon gedurende de eerste 25 jaar van haar bestaan. De kroniek kwam o.a. tot stand door samenwerking met (toen owi) Hans Kuijpers en ook nu hebben wij weer samengewerkt om dit epistel te kunnen uitbrengen. Maar zo’n boekwerk als dit maak je niet alleen of met zijn tweeën. Ook Koos Oosterhoff toonde zich bereid om deel uit te maken van de redactiecommissie. 35 jaar en wat grijze haren later heb ik de eer en het genoegen om wederom iets bij te mogen dragen aan de roemruchte geschiedenis van het “Trakehner Bataljon”. Helaas is ‘ons’ bataljon eind 2001 opgeheven. Jammer, maar met een verkleining van de Koninklijke Landmacht, wel begrijpelijk. De verkennersmentaliteit wordt nu in stand gehouden door de drie parate zelfstandige Brigade Verkenningseenheden (BVE’n): het 11e in Schaarsbergen, het 42e in Oirschot, het 43e in Havelte en het 104 JISTARC Verkenningseskadron gelegerd in ‘t Harde. Het 103e Verkenningsbataljon is opgeheven, maar zeker niet uit het hart. Dat kan ook niet. Het bataljon heeft aan duizenden zo niet tienduizenden dienstplichtigen en honderden beroepsmilitairen onderdak geboden. In eerste instantie in de Koude Oorlog, maar later ook in diverse andere operaties. Tot een grootschalige inzet is het gelukkig nooit gekomen. Het bekende vertragende gevecht vanaf de Elbe via het Elbe-Seitenkanaal hebben we nooit hoeven voeren. 35 jaar geleden, bij het schrijven van voornoemde kroniek was het toch een andere tijd. Het IJzeren Gordijn was in volle “glorie” aanwezig. Het 103e Verkenningsbataljon stond paraat om een eventuele vijand uit het oosten weerstand te bieden. Veel van de nu reeds aangemelde reünisten zijn van die tijd. Een spannende tijd, maar ik ben ervan overtuigd dat het ook zeker een mooie tijd was, in ieder geval voor het gros van de Trakehners van toen. Het boekwerk heeft zijn huidige vorm gekregen door de inzet van de gehele reüniecommissie, maar was alleen mogelijk omdat u uw fotomateriaal en anekdotes uit die tijd met ons wilde delen. Wij willen dan ook iedereen die op een of andere wijze heeft bijgedragen aan dit resultaat hartelijk danken. Deze inleiding is te kort om iedereen met naam en toenaam te noemen. Bij sommige verhalen in dit boek wordt de schrijver benoemd, maar dat kan niet bij alle bijdragen. Neem alleen al het personeelsoverzicht, initieel door Hans gemaakt maar aangevuld door anderen zoals bijvoorbeeld Jack van Egmond, Mike Helms, Hans Oesterholt en Johann Breukelman. Onze zestigste geboortedag vieren we met herinneringen. Laat dit boekje daar een instrument voor zijn. Het is zeker geen vervanger van onze echte reünie. Deze houdt u nog te goed. Zodra de Coronaseinen weer op groen staan wordt de nieuwe reüniedatum met u gedeeld. Dat is het tijdstip waarop wij elkaar weer kunnen ontmoeten en waarop we elkaar weer kunnen vermaken met anekdotes en sterke verhalen uit ONZE tijd bij het enige echte Trakehnerbataljon; het 103e Verkenningsbataljon! BOREEL! Namens de reüniecommissie wensen wij, de redactiecommissie, u veel leesplezier. Fred Kerkhof; samenstelling en tekst. Hans Kuijpers; foto’s, opmaak, tekst en personeelsoverzicht. Koos Oosterhoff; correcties. 5
7 Online Touch Inleiding van de redactie Home