2001. Het laatste jaar van het parate bestaan van het bataljon werd gekenmerkt door een vliegende start in het eerste kwartaal. Helaas gooide de mond- en klauwzeerepidemie roet in het eten en werd de grote eindoefening na een week beëindigd. Daarvoor in de plaats kwam inzet in de haven van Rotterdam tot begin juli. In het tweede kwartaal lag de nadruk reeds op het oprichten van 42 en 43 BVE en het reserve stellen van het bataljon. Met de defensienota 2000 was het begrip reserveeenheden in plaats van mobilisabele eenheden ingevoerd. Vooral het staf- en verzorgingseskadron kreeg het moeilijk omdat het personeelsbestand sinds oktober 2000 nauwelijks meer was aangevuld. Ook de beide verkenningseskadrons zaten op slechts 60 tot 70 % van de organieke sterkte. In juni werd in Soesterberg een grote reünie gehouden waaraan ongeveer achthonderd Trakehners deelnamen. Op 5 november 2001 werd het A-eskadron 42 BVE en het B-eskadron werd 43 BVE. De eskadrons bleven voorlopig nog in Soesterberg totdat de infrastructuur in Oirschot en Havelte gereed zou zijn. Op 5 juni 2003 werd 103 ISTAR-bataljon opgericht. Het gros van dat bataljon werd gelegerd in de Tonnetkazerne te ‘t Harde. Logo 42 BVE Logo 43 BVE Logo 103 ISTAR-bataljon De onbekende gevechtsveldbewakingsradar Een onderbelicht deel van het materieel wat bij 103 Verkenningsbataljon in de bewapening zat is de gevechtsveldbewakingsradar. In 1968 werd de Franse Rasura (Radar de Surveillance Rapproché) aangekocht. Ieder verkenningseskadron kreeg er 2 toegewezen en de radarinstallatie werd vervoerd met een M113 radarvoertuig met 1 chauffeur, 3 bedienaars en een wachtmeester als commandant. Rasura in “grondopstelling” Het systeem was draagbaar maar met 60 kilo zwaar en was daarom te verdelen in drie pakketten à 20 kilo. Het systeem werkte met radargolven en alleen bewegende objecten konden worden gedetecteerd. Een ander probleem was dat men direct zicht (zogenaamd line of sight) op het te bewaken object of terreindeel moest hebben. 88
90 Online Touch Home