Harry Roenhorst 68 jaar, oud-gemeenteambtenaar, Sinds 1978 in de Beemster in 1992, het UNESCO-verdrag Werelderfgoed had geratificeerd. “En bij het thema water en land kwam toen de Beemster bovendrijven. Meteen werd in 1995 door de Rijksdienst, op instigatie van het ministerie, een onderzoek gestart naar de instrumenten die de gemeente Beemster hanteerde om cultuurhstorische waarden te behouden en te beschermen. We zijn vooraf gegaan door de Stelling van Amsterdam, die voor het thema verdedigingswerken eerder genomineerd en op de lijst was geplaatst. “ Tegenstand “Daarna begonnen we meteen al om het merk van de Beemster als Werelderfgoed te vermarkten.” Dat vermarkten ging echter niet direct van een leien dakje, zo bleek. “Het heeft best wel lang geduurd omdat allerlei partijen er belang bij hadden. Meteen al kwam tegenstand van inwoners, maar ook van agrarische inwoners. Want die dachten: straks als we dat predicaat hebben, mogen we niets meer. Het heeft vrij lang geduurd voor dat deel van de bevolking door had, dat die status van UNESCO op zich geen invloed had op bestaande regelgeving van de gemeente, hoe gek dat ook klinkt. De Beemster had namelijk al goede ruimtelijke regelgeving , waar die bescherming al was ingebouwd. Hoewel we niet wisten dat we die status zouden krijgen.” Harry Roenhorst noemt als voorbeeld het open landschap. “Wat wij hebben, wordt beheerd door onze agrariërs, daar kon je zomaar niet gaan bouwen of een fabriek oprichten. Dat kon toen al niet. En juist daardoor werden wij door de UNESCO gezien als een gemeente die het met zijn regelgeving best wel goed voor elkaar had. Die regelgeving beschermt het geometrisch patroon, het sloten- en wegen-patroon, een van die unieke kenmerken. Wat dat betreft , doet de gemeente er van alles aan om dat te bewaren en beheren.”
34 Online Touch Home